Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

muller tras cambiarlle as pastillas. Mauricio puntualiza que debese ter coidado de “recoller pacientes que
non son pacientes”.
Marta presenta dous casos que viu con Marco. Primeiro unha estudante de vinte e dous anos filla de
emigrantes. Ela mesma solicitou cita cun psicólogo. Relata suspender todo terceiro aínda que ata entón
lle fora ben. Relata abusos do seu irmán aos cinco anos e ter hai pouco relacións sexuais porque coa súa
idade “xa era hora”. Mauricio apunta o carácter “normativo” das conversacións sobre sexo con mozos.
Hai que entresacarlles os matices, di, as connotacións cos problemas psiquiátricos que poidan subxacer
sen impoñer a propia visión do normal.
Unha muller de corenta anos solicitou consulta por unha Depresión Ansiosa. Casou aos dezasete anos
e agora está separada con tres fillos, dous dos cales viven con ela. Traballa aínda que non lle gusta nada
o ambiente. A súa depresión comezou aos vinte e cinco anos pero ultimamente foise agudizada.
Comezou a estudar pola súa conta tras a recente separación. Sentíase como un obxecto na súa relación.
Padece, di Marta, unha Depresión Reactiva Leve. Mauricio apunta que debe haber “moito máis por
debaixo”. Débese buscar un “enganche” que ela acepte para unha boa relación e servirlle así de axuda.
Unha das psicólogas en práctica presenta un caso coa axuda de Marco. Unha rapaza de vinte e dous
anos. A psicóloga salta dun tema a outro sen un claro fío condutor: fracaso nos estudios, moitas
relacións esporádicas que ela rompe, problemas cos pais por medo ao fracaso. Mauricio pregunta cál é a
súa hipótese de traballo. Ante os poucos datos presentados aconséllalle realizar un test para ter “algo
obxectivo co que a enganchar”. Mirando a Marco recórdalle que hai que esquecela propia personalidade
para centrarse na do paciente, “escoitalo de verdade“ e enganchalo na súa demanda.
Mauricio presenta tres dos casos que vimos xuntos en Argo a semana pasada. Unha demencia senil
con problemas depresivos, o caso presentado pola esposa do neto da paciente e un hipocondriaco con
medo a ter a SIDA por unha picada no ambulatorio (este caso viuno Mauricio pola tarde cando eu
volvera con Mira). Di que tratase dun caso que lle pasará a Marco porque é un problema neurótico con
moita capacidade verbal.
Marta finalizala reunión cun caso que non remitiu a ninguén por non ser propiamente da unidade.
Trátase dun vagabundo escapado dun psiquiátrico de Madrid de onde escapou seguindo unha muller.
Marta relata as súas xestións. Primeiro falou con Servizos Sociais do Concello da cidade para que
paguen o regreso a Madrid. Despois falou co centro de Madrid que reacepta ao paciente a pesar de
atoparse saturado. Marta di sorprenderse coa Historia que lle relataron en Madrid. Trátase dun psicótico
valenciano que percorreuse xa a maior parte dos hospitais da península. Mauricio apunta unha
“síndrome de consumismo psiquiátrico”. Revisa unha e outra vez a carpeta que Marta puxo sobre a
mesa. Remata recomendado unha “alta” sen diagnóstico psiquiátrico porque podería ser calquera cousa.
Erguémonos e saímos todos da unidade ás tres e dez da tarde.
~ 171 ~