Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

esponsable de formar o grupo de ex alcohólicos. Parécelles céntrase demasiado no seu voluntarismo,
sen verlle demasiado futuro a todo o asunto. Marta dúbida da formación desta persoa e ela non logrou
atopar bibliografía onde agarrarse. Mauricio indícalle que logo lle bota un cabo.
Mauricio di entón pasarlle un caso novo, unha “primeira”, a Marco. Trátase dun caso “virxe
psiquiátricamente falando”. Chegoulle moi recomendado. Fala moito, así que “che gustará”. Parece unha
desestruturación ante a experiencia da mili e, problemas no traballo. Parécelle que “xa está resolto”, pero
Mauricio sospeita un “problema neurótico de fondo”. Indícalle a Marco que fagalle unha terapia breve,
pois se logra non afondar moito no caso, sera un “chollo”.
Póñense de acordo sobre quen acudirá á Sesión Clínica das USM1 de toda Galicia que terá lugar o
próximo xoves. Tras un par de bromas e asignar a Marco a asistencia a ese encontro, comezala
presentación das “primeiras”. Mira expón catro, tres delas de forma breve.
Primeiro, unha muller de setenta e catro anos de Argo cunha queixa dun tremor na man remitida polo
seu médico de cabeceira. Mira indica que está pendente de revisión neurolóxica para descartar calquera
problema “orgánico”. Mauricio indícalle que realmente a súa técnica mellora, pero segue tendo
problemas co “manexo burocrático”. O seu segundo caso de Argo é un rapaz de trinta anos cun
problema claro de ansiedade dende hai tres anos, alcoholismo e un atraso mental acusado. Por isto
último conseguiu unha pensión, o cal Mira atopa importante. Sinala a continuación como recibe moitos
casos de alcoholismo remitidos dende Medicina Xeral. Dende hai un mes, coincidindo coa morte do seu
pai, deixou de beber. Ten un trastorno da conduta cunha depresión, ambos os dous difíciles de valorar
pois o paciente non se presenta cunha “queixa” concreta. O seu seguinte caso é un home de cincuenta
anos cunha historia psiquiátrica antiga. Percorreu diversos psiquiátricos durante os últimos trinta anos.
Estivo internado en Brasil onde o perseguiron por homosexualidade. Ten moita ansiedade e angustia,
expresándose cunha linguaxe rica en termos psiquiátricos. Leva xa dez anos coa mesma sintomatoloxía.
Mira pídelle, tras escribirlle unha receita dun ansiolítico, acuda á seguinte cita coa súa muller pois tense
queixando dela durante a consulta. Diagnostícao tras este breve resumo de Trastorno Distímico 735 .
Ninguén di nada polo que pasa ao seu seguinte caso.
Pedro ten vinte e nove anos. Preséntase na consulta de Argo a semana pasada cunha reacción á súa
medicación con Anafranil 736 . Inxeriu unha única pastilla e “plaf!” Describe fortes dores de estómago e
moita ansiedade. Leva xa dous anos a tratamento con outras pastillas sen referir ningún problema.
Durante anos percorreu moitos médicos por un “problema de próstata” ata atopar un “moi bo”. Fíxoo
unha placa. Díxolle entón que non tiña nada. Dende aquel momento acudiu a un psiquiatra privado. Este
deulle o Anafranil. Pedro está casado dende hai tres anos e bota moito de menos a súa muller cando está
a traballar. Mira sinala ao paciente con “doutra idade”. Propón un diagnóstico de Trastorno Depresivo
Ansioso. Mauricio observa que Mira receitoulle unha dose alta. Apunta que neste caso a medicación
funciona de Placebo. O paciente quere “engancharse” de aí que fale tanto da reacción adversa á
medicación e que fale tanto da súa muller. Mira apunta entón que citou a próxima vez a Pedro coa súa
735 Trastorno do humor crónico depresivo leve, ten baixa autoestima e cun estado de ánimo melancólico, triste e apesadumbrado. Distínguese
por non ter, o enfermo, tódolos síntomas dunha Depresión. Recoñocido no CIE, pero non no DSM
736 Antidepresivo tricíclico con lixeira acción ansiolítica e moderados efectos anticolinérxicos.
~ 170 ~