Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

muller espéralle fóra, dinos. Mauricio explícalle un cambio na medicación. Vaille receitar unhas
pastillas máis fortes, polo que, en vez de dúas pastillas só terá que tomar unha. Mauricio reflexiona tras
saír Ernesto, do importante de darlle os pacientes cousas que recordar e coas que enganchar co
psiquiatra: a medicación é a máis importante.
Evarista ten oitenta e un anos. Acode á consulta coa súa filla de solteira e o seu xenro. Todos
conviven na casa propiedade de Evarista. Mauricio revisala Historia antes de que entren e infórmame.
Trátase dunha Neurose depresiva antiga pero posiblemente estea a iniciarse unha Demencia Senil.
Cando entran non usa estes nomes, fala de Brandura do cerebro, do corazón e un cansazo xeral do corpo.
Durante toda a consulta Evarista ten un aspecto triste e choroso. Mauricio tómalle a tensión (tena baixa)
e comprobalos seus reflexos. Adoita facer ambas as dúas exploracións especialmente cos pacientes máis
anciáns, que, se Mauricio esquecese recórdanllelo nalgún momento da consulta. En xeral é a filla quen
falar, con escasas intervencións do marido. Cóntanos que Evarista non dorme moito polas noites, co que
descansa durante o día. Reducelle a medicación e cita só a un deles para a próxima consulta. A filla
relata a súa “peregrinación” 734 psiquiátrica por distintos médicos “de pagamento”. Narrala historia, que
lle contaron, dunha paciente á que o psiquiatra deulle tanta medicación que durmiuna para sempre. Está
historia será logo motivo de bromas de Mauricio durante a pausa na que tomamos un café, pagado por
un paciente, na cafetaría do Centro de Saúde. Comenta a contradición á que se enfronta cos enfermos
maiores deteriorados por unha demencia. Se axudase demasiado con servizos sociais á familia pode que
se potencie a deterioración ao non facer moverse aos anciáns. Pero non ten outra saída. Coas demencias
hai que axudar a soportalo deterioro. A parella móstrase agradecida ao rematar, facendo unha pregunta
rápida o marido sobre unha dor no costado antes de saír.
Ao abrirse a porta tras chamala paciente entra a esposa do neto da suposta enferma, Edelmira.
Cóntanos que xa tiña cita a semana pasada, pero non quixo vir tampouco nesta ocasión. Trátase dun caso
de Histeria cunha historia longa e truculenta. A paciente vive na súa casa co seu marido, un home de
noventa anos sen ningún achaque. Este traballou toda a súa vida en Suíza de onde regresou tras a
xubilación. Viven ambos os dous co seu neto que ela criou “por ser fillo de solteira”, a muller do neto e
os dous fillos desta parella (bisnetos da paciente). Edelmira tivo sete fillos, dos cales un suicidouse e os
restantes están todos traballando no estranxeiro. A esposa do neto relátanos o comportamento de
Edelmira: pégase martelazos ata facerse sangue, désmaiase, berra polas noites cando todos descansan...
Logo, nega todo ante o médico. A esposa do neto pasa a maior parte do tempo soa na casa coa parella de
anciáns, pois o seu marido traballa co seu camión facendo unha ruta por Europa. Quéixase de que
“ninguén fai as cousas como debense facer”, as súas fillas teñen que ver e facer todo na casa, e o seu
marido está sempre ausente. Mentres todo esto sucede, o marido de Edelmira pasa a maior parte do
tempo no bar. Mauricio proponlle escribir un informe ao médico de medicina xeral aconsellándoo tome
a medicación. Explícalle que non pode facer outra cousa ao non acudir Edelmira á consulta. Escribe un
informe, asínao e entrégallelo nun sobre aberto. Nel explícalle ao médico (e ao núcleo familiar) que
734 Véxase máis adiante a descrición desta peregrinación ou carreira coa EMG.
~ 167 ~