Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

alusión a Szasz 726 Mauricio indica a Personalidade Neurótica “importante” da usuaria. Hai que deixarlle
as “portas abertas” pero sen deixar de ser conscientes do proceso de psiquiatrización ao que viuse
sometido o seu caso. Engade entón un comentario sobre o “choque institucional” da organización
hospitalaria, eficaz no Hospital, pero demasiado ríxido para o traballo no exterior.
Marta inicia a exposición de dous casos de nenos. Ante os poucos datos que achega Marco e
Mauricio bromean con ela: “Pillámosche nun renuncio!”. Marta recoñece non ter tido moito tempo para
preparalo, prometendo presentalo a semana que vén. Mauricio ironiza sobre o “perfecto funcionamento
da sección infantil da unidade”. Marta aproveita para facer un comentario breve sobre un caso recente.
Un neno de doce anos con pesadelos tras un mes sen ir a clase. Apunta un fallo de Asistencia social que
derivalles o caso sen unha visita domiciliaria, nin unha conversación directa, nin sequera un bosquexo
da historia. O neno parece un manipulador, sinala Marta, pois o pai e o avó presentaronse con el
solicitando axuda á enfermeira. Marco bromea sobre a necesidade dunha figura de autoridade,
aproveitando para indicarlle a Marta que el se encargará do caso ao pedirlle que os cite en Río a semana
que vén.
Mauricio presenta de forma breve en rápida sucesión tres casos de Argo 727 vistos alí a semana
pasada. Primeiro, unha muller de corenta e tres anos cun Trastorno Distímico. Trátase dunha antiga
coñecida, paciente de Mauricio dende hai anos. Despois, outra muller de cincuenta e nove anos cun Do
pola recente morte da súa nai. No seu terceiro caso, Mauricio detense un pouco máis. Unha rapaza de
vinte e dous anos retornada da emigración en Suíza ao xubilarse o seu pai viúvo. Toda a familia
presentou problemas de alcoholismo. Acode á consulta porque querese “quitar do alcohol”. Relata varias
crises psicóticas anteriores pero só esta última vez decidiu pedir axuda. Mauricio propón “pasarllela” a
Traballo Social do Concello para un seguimento en detalle coa familia. Unha vez realizado ese traballo
de asistencia social, poderían volver vela na unidade. Nese momento Mauricio aproveita para falar
dunha “montaxe” para “tratar o alcoholismo” nun municipio próximo. Refírese a todo cunha crítica
irónica descrida de todo o sistema médico no seu tratamento do alcoholismo.
Mauricio presenta sen apenas datos un caso dunha muller de oitenta e dous anos cunha Demencia
senil. Fai unha alusión rápida ao concepto de Memoria en Galicia, cun significado polisémico pois no
mundo tradicional galego significa tamén intelixencia. Apunta a necesidade de “non facer unha
interpretación” do paciente. Case sen pausa fala dun caso discutido nunha reunión anterior: “aquel que
non follaba”. Di que se presentou á seguinte consulta un mes despois (a semana anterior) aparentemente
“recuperado”.
Remata a sesión pero Marco comenta no último momento un caso. Trátase dunha visita fallida. Non
se presentaron tras un aviso telefónico. Marco interpreta como contraditoria a escusa argumentada polo
pai: “non imos porque o meu fillo empeorou”. Mauricio tomala palabra para indicar que seguramente
están a consultar outros médicos, pero o pai chama para cubrirse as costas e non pechar a posibilidade
dunha visita con psiquiatría. Mauricio coñece o caso dende hai anos: é un Trastorno da Personalidade
726
Szazs (1976) na súa obra O mito da enfermidade mental defende a invención social da EM. O poder e a ideoloxía crearían
intencionadamente a EM para dominar a poboación.
727
Nome ficticio: municipio competencia da USM1 bastante afastado da sede urbana da unidade.
~ 161 ~