Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

espóndelle que non debe aceptalo rol de dar receitas ou solucións ante a un problema detectado por un
docente.
Marta, a enfermeira, di que ela tamén acudirá pois a demanda foille presentada a ela por un pai na
súa visita semanal ao centro de saúde, pero non ten moi clara cál é a cantidade de alcohol que é posible
beber sen que esten presente problemas de saúde. A resposta do psiquiatra é que deben ir á charla non a
falar, senón a escoitar. Tratar de que os asistentes dean as súas propias opinións, para aprender algo
deben partir do suposto de que “esta intervención non vai servir absolutamente para nada”. Marco di
entón que na cultura tradicional o viño é un alimento en Galicia, o cal non evita que certos casos fagan
do consumo un uso patolóxico. Mauricio respóndelle que non é de todo certo pois, primeiro, porque
moitos pacientes anciáns deixan o alcohol por propia iniciativa, e segundo, o comportamento de inxesta
alcohólica dos mozos durante as fins de semana ou os xoves no centro, non é unha conservación da
pauta tradicional.
Marta fai reconto de dez casos novos durante a semana na unidade despois de relatar tódalas
actividades nas que participaron. Indica quen se fixo cargo de cada caso, pasando a continuación á
discusión de todos eles.
Marco presenta o primeiro caso. Trátase dunha nena de dez anos con problemas de sono polos seus
pesadelos, remitida á unidade por un centro de atención psicopedagóxica. Leva un tempo xa en
tratamento cun médico do Hospital Xeral. Marco sinala que foi tratada como unha deficiente, pero que a
el lle parece bastante “lista”. Mauricio indica a necesidade de aclarar a historia clínica completa,
completando os datos para entender porque foi derivada a esta unidade. Deben arranxalos problemas
burocráticos que leva consigo asumilo caso e “cubrirse as costas”. Ordénalle a Marco asumilo caso pero
mantendo sempre informado o seu médico.
O segundo caso do psicólogo é outro neno de sete anos. Méxase sempre que se dorme, mesmo
durante o día. O médico de cabeceira remítea o neno a psiquiatría tras descartar calquera problema
orgánico e constatala ausencia de dificultades escolares. Mauricio “riñelle” pola pobreza dos datos
presentados. Marco escúsase: atendeu moitos casos en pouco tempo pois asistiu a varios congresos.
Recoñece a necesidade de descubrir a que se refería o médico no volante para mellorar a atención dada e
precisar un diagnóstico.
A psicóloga en prácticas presenta un caso coa colaboración de Marco. Unha estudante de cuarto de
Económicas que solicitou directamente unha consulta psiquiátrica. O volante do médico de cabeceira
vén polo tanto completamente en branco. Sinala Mauricio o atípico desta circunstancia. A psicóloga en
prácticas di o difícil do encontro coa usuaria: non fala, contesta a penas con monosílabos, non mira
directamente á cara, sempre coa mirada baixa. Só puido precisar unha queixa polos malos resultados
académicos a pesar do seu esforzo por estudar. Di estar deprimida. Mauricio interrompe a exposición
para indicar que aos estudantes hai que preguntarlles directamente que queren dicir con esa palabra
“depresión”. Xeralmente, engade, psicoloxizan as súas explicacións co que se fai difícil saber
exactamente porque veñen, ou cal é a súa demanda real. Mirándome a min di que na época de exames as
demandas de visita co psiquiatra aumentan considerablemente.
~ 157 ~