VIOLENCIA Y SANIDAD DIXITAL.indd - Concellería de Igualdade

pode parecerlles a forma normal de
vida, porque xa non a cuestionan nin
recordan outra. A súa auto percepción
é de poucas alternativas vitais.
Ela pode dicir na consulta:
•“Aproveito que el vai traballar
para vir, na casa ninguén sabe que
veño a consulta, prefiro que el non o
saiba, non sei o que pode pensar se
o sabe e como pode reaccionar.”
•“Eu sinto que estou coma nun
túnel sen saída e na porta do único
sitio polo que entra a luz está el.”
•“Estou tan cansa! nada me mellora,
nada me cura.”
•“Son un desastre, sáeme todo
mal, pero é que tampouco non
merezo que me saia ben, non me
esforzo o suficiente.”
•“Ás veces choro coma unha tola
e cabréome comigo mesma por ser
tan parva e tan pusilánime.”
•“A min faime dano pero cos fillos
pórtase ben. Cómo vou deixar
os meus fillos sen pai?
•“Eu xa non sei nin como son. Eu
era outra. Perdín a alegría de vivir.
Xa non sei nin quen son.”
2.4. Concertar unha nova entrevista
Poñer data e hora, non deixalo
aberto e, se non pode vir, que
avise. Nós estaremos esperándoa
cando ela decida ou poida vir.
VIOLENCIA DE XÉNERO: A PRAXE CLÍNICA
99