VIOLENCIA Y SANIDAD DIXITAL.indd - Concellería de Igualdade

92
sabemos a súa situación) pode
chegar a cansarnos.
“Xa esta outra vez na consulta! Tenme
aburrida! Que se lle doe isto,
que se lle doe aquilo... Xa lle teño
feito de todo, dado de todo, téñoa
enviado a todo... que se a reumatoloxía,
a psiquiatría, ... e non hai
maneira, non vai para adiante, esta
muller non vai...”
Pero se non falamos das relacións,
non podemos axudala a entender
e resolver o problema. O que facemos
é darlle antidepresivos, ansiolíticos,
analxésicos, etc. Pero a muller
non mellora. Entón vén unha
vez, outra vez... e chega a frustrarnos
porque non vai ben, e a nós,
o que nos gusta é que melloren;
e como se nos atacaran no noso
saber se non é así.
2.2. A entrevista empática
a] Escoita
Estamos en disposición de escoitar,
transmitímoslle que cremos o que
nos di e que a súa versión dos feitos
é a que nós aceptamos.
Pode ser que a muller diga directamente:
“... eu o que teño é un problema
de malos tratos, pero non
quero que se saiba”.
De non ser así abordaremos o tema directamente
con intervencións facilitadoras:
•Como van as cousas pola casa?
•Que me dis da relación coa túa
parella?
•A relación que tes coa túa parella,
fai que en ocasións esteas deprimida,
desgustada, mal..?