VIOLENCIA Y SANIDAD DIXITAL.indd - Concellería de Igualdade

amor non existe en China. O verbo
amar é empregado só para definir
as relacións entre a nai e as súas
criaturas. O marido non ama á muller,
“ten afecto por ela”. Os chineses
casan moi novos e o problema do
amor non se expón. Non comparten
as eternas dúbidas europeas: é amor
ou non isto que sinto? Amo este home
ou esta muller ou sinto só afecto?
Amo ese ser ou amo o amor? Tampouco
senten desesperación ou dor
cando descobren que confundiron o
amor coas ganas de amar. Un psiquiatra
chinés consideraría síntomas
de tolemia estas cuestións. Mentres
que en moitos países os matrimonios
son concertados previamente, nas
nosas sociedades, constitúen a base
dunha institución social básica, pois
a familia fundaméntase no amor romántico.
O ideal romántico construído culturalmente
ofrece ao individuo un
modelo de conduta amorosa, organizado
ao redor de factores
sociais e psicolóxicos; durante a
nosa longa socialización aprendemos
o que significa namorar,
asociamos a ese estado determinados
sentimentos que debemos
ter: como, cando, de quen e de
quen non... Algúns elementos son
prototípicos: inicio súbito (amor a
primeira vista), sacrificio pola outra
persoa, probas de amor, fusión
con ela, esquecemento da propia
vida, expectativas máxicas, como
a de atopar un ser absolutamente
complementario (a media laranxa),
vivir nunha simbiose que se establece
cando os individuos se comportan
coma se de verdade tivesen
necesidade un do outro para respirar
e moverse, formando así, entrambos,
un todo indisoluble.
Este concepto do amor aparece
con especial forza na educación
A AUTOESTIMA E O AMOR COMO FONTES DE SAÚDE
373