VIOLENCIA Y SANIDAD DIXITAL.indd - Concellería de Igualdade

352
bre o famoso pracer feminino dábanme
ganas de vomitar. Sentirme
a gusto co meu corpo nunha relación
sexual implica unha mirada
amante sobre o meu corpo e sobre
a miña sexualidade.”
ALINE, 2002
”Ao principio vivín unha época, ata
os catorce ou quince anos creo, na
que o meu corpo non me causou
ningún tipo de preocupación. Non
era demasiado importante. Non
me expoñía nada. Era o meu corpo
de nena. Na casa adoitabamos
pasearnos en coiros, faciamos naturismo.
Tranquilidade a ese respecto.
A miña nai adoitaba dicirnos:
“hai que pasar olimpicamente
da mirada dos outros”, “sede vós
mesmas”. Estas palabras non significaban
nada para min.
E entón ocorreu.
Ao principio tiña a cabeza máis
ou menos ben amoblada, cando
de pronto as reflexións das que
fun obxecto comezaron a facerme
sentir insegura. “Estás ben, pero con
dous quilos menos estarías perfecta”
dixo un rapaz da miña aula. Unha
das miñas amigas outro día dixo:
“pois si, ter barriga, é unha vergoña
e un noxo”. Isto era algo novo para
min. Co cu e as coxas comprendíao
pero coa barriga non.
A miña nai outro día dixo: “Cando
penso que de pequena tiñas unhas
mans tan bonitas”.
Comecei a sentirme peor co meu
corpo porque xa non estaba dentro
das normas: era gorda, era bulímica.
Tiña grans por todo o corpo e
tiña máis pelos do habitual.
Así comecei a pasar uns anos dedicada
a darme noxo. Darme noxo