VIOLENCIA Y SANIDAD DIXITAL.indd - Concellería de Igualdade

o saber, a igrexa ... e por suposto,
os medios de comunicación e as
manifestacións culturais relevantes
socialmente como para nós son o
deporte, o cine, a arte... en todos
estes ámbitos, a agresividade e a
violencia, especialmente a simbólica,
atenúase, ocúltase, transfórmase...
podendo incluso chegar
a disfrazarse de algo aceptable e
mesmo lexítimo ou fermoso.
No plano individual, cando nenos
e mozos interiorizan o poder masculino
e aprenden o papel de “homes
de verdade” reprimen as capacidades
afectivas das expresións
de tenrura e de dozura.
A aprendizaxe susténtase tamén
no temor a ser rexeitado polo grupo,
a non dar a talla, e polo tanto,
a ser excluído e illado, a sufrir a
burla dos que si están considerados
machos. Os mozos tenden a
agochar a inseguridade por medo
a non cubrir as expectativas. Íllanse
por non poder comunicar os problemas
afectivos por temor a ser
considerados débiles.
Todo isto compón un cadro que
pode dar lugar a unha gran presión.
Con este panorama a violencia
pódese converter nun recurso
ou nun mecanismo compensatorio
que permite acceder ao goce de
privilexios, e que, salvo nas expresións
máis extremas, ten gozado
de aceptación como algo normal
e natural.
No modelo de construción da identidade
masculina xoga un papel
importante o rexeitamento a todo o
que cheire a feminidade, pois está
definido na orde patriarcal polo
atributo de debilidade e ademais
por estar situado xerarquicamente
como inferior ao masculino.
DO MAL TRATO AO BO TRATO
321