VIOLENCIA Y SANIDAD DIXITAL.indd - Concellería de Igualdade

294
Crítica ao discurso científico
sobre a sexualidade feminina
“A sexualidade feminina, que as
propias mulleres descoñecen, foi
controlada diagnosticada e catalogada
na última metade do século
XIX e na primeira do XX. Un gran
dispositivo ideolóxico apoiado nos
médicos, psiquiatras e pedagogos,
chegou a complicar o descoñecemento
cunhas pretendidas normas
que entorpeceron e escureceron
aínda máis a posibilidade de facela
visible e de recoñecela.
Para algúns libros de xinecoloxía,
como o do doutor Botella da universidade
española dos anos 60,
a muller era fríxida por natureza
e non podía sentir ningún tipo de
pracer. Polo tanto, a anorgasmia
era un ‘estado natural’ das mulleres.
Segundo este xinecólogo, as
mulleres que sentían algún tipo de
pracer durante o acto sexual tiñan
unha alteración endocrinolóxica,
que comportaba un incremento
da hormona masculina (testosterona)
circulante. (...)Como podemos
ver, a ‘ciencia’ introducía aínda
máis veos para o coñecemento da
sexualidade feminina.
Freud tamén colaborou -de forma
consciente?- ao escurecemento da
sexualidade feminina, sacralizando
o orgasmo vaxinal como o único orgasmo
‘maduro que se podía ter’.
(...)Moitas mulleres que iniciaron o
descubrimento da súa sexualidade
nos anos 50-60 do século XX acudiron
angustiadas ás consultas dos
psiquiatras e psicólogos por non
poder conseguir o orgasmo só coa
penetración. A partir dese momento
exerceuse sobre a sexualidade
feminina un segundo control ideolóxico.
(...)A sexualidade feminina