VIOLENCIA Y SANIDAD DIXITAL.indd - Concellería de Igualdade

] Xustificar ao agresor
“Foi un mal momento, en realidade
lévanse ben...!”
c] Recomendar terapia familiar
ou de parella
Sempre fracasa e alargará o tempo
de sufrimento da muller e das
fillas e fillos.
d] Minimizar ou normalizar a
situación
Quitarlle importancia ao que ela
nos conta, aceptar que os insultos
e as ameazas forman parte da vida
das parellas, crer que algún tipo de
violencia é normal cando as mulleres
non obedecen ou non se deixan
guiar polas súas parellas.
e] Decidir por ela
Dicirlle, por exemplo, que abandone
a relación. Posiblemente non
pode, ten unha relación emocional
co que a maltrata. Cando poida xa
o fará. Como profesionais da saúde
non podemos ser un problema
máis para elas. Temos que respectar
a súa autonomía.
Se eu lle prescribo ansiolíticos, se
lle mando botar o seu home fóra
da casa, ou escapar, ou ...., e non
me fai caso, non podo dicirlle que
comigo non conte.
Esta é unha actitude frecuente, non
só na sociedade, senón tamén na
profesión sanitaria. Nese momento
eu convértome nunha figura de castigo
se non logro que faga o que eu
lle digo. E precisamente castigos e
reproches por non facer o que se
lle di non é o que necesita.
VIOLENCIA DE XÉNERO: A PRAXE CLÍNICA
101