Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

Amálgama de desquiciados (1992, Baía Ed.); O antropófago (1999,
Egasur, S.L., Premio A Peneira de relatos curtos de humor); As irmás bastardas
da ciencia (1999, Ed. Laiovento, VIII Premio de narración Carvalho
Calero, Concello de Ferrol); Breviario de calamidades (1999, Espiral Maior);
Medición definitiva do limbo (2000, Espiral Maior, II Premio Cidade da
Coruña de literatura fantástica); A embaixada do vinagre (2002, Ed. Sotelo
Blanco, III Premio Risco de literatura fantástica, Fundación Risco e Concello
de Ourense); Palamades e a Besta Ladradora (2003, Espiral Maior, X
Premio Manuel Murguía do Concello de Arteixo, incluído no volume De
soños e memorias), A muller mariña (2003, Ed. A Nosa Terra, ilustrado por
Ana Pillado) e Novas tendencias da vida mansa (2007, Laiovento).
POESÍA: O seu primeiro poemario Os deuses suicidas ven de ser distinguido
co “VII Premio Antonio Prados Ledesma” (2007, Concello de Viveiro).
OBRA GRÁFICA
HUMOR GRÁFICO: Empeza da man de Can sen dono, para ingresar logo
na nómina das revistas XO!, Sapoconcho e O Farelo. O seu corrosivo
humor paséase por varias antoloxías: Os humoristas e a reconversión,
Humor galego ao 88, Antoloxía Internacional de humor antirracista (con
multiedición nas linguas da C. Europea, Université René Descartes, Paris,
1999), Catálogos Curuxas do Museo do Humor de Fene. En 1993 forma
parte da embaixada que representou ao humorismo gráfico galego na VIII
Bienal Internacional do Humor (Cuba). No 2000 convence ao xuri internacional
dos Premios “Castelao” de Humor Gráfico (Concello de Pontevedra)
e comeza a súa andaina por terras lusas gracias á Humorgrafe (Vila
Real, Idanha-a-Nova, Lousã…). A partir deste momento faise máis internacional
o seu humor e chega até Brasil (Piauí, Caratinga, Rio Grande do
Sul), Irán (Tabrizcartoons), Kenya, Polonia, Suecia, Uruguay, Turquía, Alemania,
Rusia, Corea, etc.
Baixo o identificador de “O Insurrecto”, do 15-XII-2003 até o 9-V-2005,
colabora cunha viñeta semanal na antiga Humoràlia e, até a súa desaparición
no 2005, conta cun espazo no Portalelcan onde aparecen vintetantos chistes.
No 2005 recibe un dos dous “Special Prize Caragiale” que otorga a
romanesa “CRN” (Asociatia Caricaturistilor).
O seu humor sen palabras participa con periodicidade irregular en
varias páxinas espasalladas pola rede (www.karikaturevi.com, www.irancartoon.com,
www.cartoonvirtualmuseum.org... ) e deixou pegada nas
revistas Al-Pharaennah (Exipto), Nosorog (Bosnia & Herzegovina), Osisani
Jez (Serbia), Caduca Hoy (Especial nº 200, Euskadi) e Don Quichotte
(revista turca que se edita en Alemania).
83