Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

Valdeorras, esa dimensión galega descoñecida
Valdeorras é un espazo tímido agochado entre cordais. Ás veces dá a
impresión de inexistente, de eterna morada íntima. Eu penso que de tanto
procurar a calma xa case nin existe… Se cadra é porque insiste en permanecer
ancorada nesa fondura e ninguén máis cá nós sabe dese místico
murmurio dun Sil que entra dacabalo nela, atravesando a súa fermosa
avenida vexetal que é a chopeira de silencios calados como unha lenta
desaparición, como un territorio perdido ben abaixo da terra. Cando a
miro, dende lonxe, creo ver un poderoso prodixio a punto de estalar no
medio das vides e descubro que eu estou alí enteira, intensa e descoñecida,
apertada polos castiñeiros, nese chan frío de lousa. De ventre aberto,
a miña terra é toda unha patria silenciada, da que se coñece o viño e a
lousa que tantos límites traspasa pois chega lonxe, ata Francia creo. Nós,
os seus habitantes, apreciamos moito a proximidade física do Bierzo ao
que nos sentimos moi vencellados e con el compartimos viño e toda unha
gastronomía de palabras. Isto é o que nos fai plurais e diversos con que
penso que se pode afirmar que os valdeorreses temos no sangue un purosangue
libre e amoroso que abre portas e recibe. E porque recibe dá e
porque dá merece alimento e letras, e orgullo de país e todas esas cousas
que se moven na Galiza do medio, a que está no embigo xeográfico deste
grande mundo galego. Val di Orras, como dicía Novoneyra, todo un val
de verdura verde verde, toda unha devesa, un fabuloso misterio no outono,
unha fervenza no verán, xeado e nevado, sempre único, singular, propio.
Val di Orras pois preséntase en sociedade, nunha sociedade sensíbel
que a valorará e comprenderá que non pode continuar sen coñecela, sen
visitar cada recuncho, sen interferir no seu ámbito… Digo isto porque sei
que Valdeorras quere ser, quere estar, quere contar. Con tal motivo dá
pasiños pequenos achegándose á arte, á fotografía, a pintura ao cinema e
á literatura, facendo tamén historia dende o presente, creando algo novo,
e alimentando o espírito. Anhela protesta, aire fresco, modernidade.
Así que este lugar pequeno lanzou dende O Barco a exposición fotográfica
Iconos con artistas como Fran Hervello, Xulio Correa, Xoán Piñón, Xosé Lois
Suárez Canal, Vari Caramés, Vítor Nieves, Manuel Cendón, Xurxo Lobato, etc
Por primeira vez fomos noticia en Vieiros, Galicia Hoxe, O Correo
Galego e mesmo en ABC. Estivemos no gume do coitelo artístico, demos
un paso importante. Estamos orgullosos, non é para menos.
Infoxove número 9, xaneiro de 2007
79