Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

pavorosos xamais dubidan da calidade das súas obras (con reservas, iso
si: hai quen, en efémeros momentos de lucidez, é capaz de recoñecer que
as súas estrofas apenas conmoven os ollos húmidos da súa parella ou o rostro
condescendente dun fato de sufridos amigos e familiares).
Pero non, non. O obxectivo non era darlle publicidade aos poetas
maos. Era demostrar que a poesía está aí, á nosa espera, que é bálsamo,
droga, alimento, berro, descuberta... Por iso non debemos desfalecer se,
no noso encontro coa poesía, nos cruzamos cun aprendiz da sinistra arte
da tortura. Cómpre resistir no intento e facer abasto de teimosía até dar
con ese poeta que nos descobre as ricas posibilidades da linguaxe, con
esa poeta que reinventa o mundo e nolo devolve cheo de resonancias, con
ese poeta que sabe de onde vén e cara a onde vai, con esa poeta ousada
que non teme a censura (nin a autocensura), con esa cuxa ironía nos
convida á reflexión, con aquel que rexeita facer dos seus versos un reality
show da propia vida, co que nos ensina a nomear as cousas doutro xeito,
co que nos perturba, coa que nos fai cambalear...
E hainos/as. Hai moitos/as. No noso contorno e alén. Sería extenso
de máis (e incompleto) deixar aquí un listado. Asegúrovos que a procura
paga a pega. Boa viaxe. Boa poesía.
68
Infoxove número 14, xuño de 2007