Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

Este artigo é a presentación dun libro que se titula:
34 bu ros e 343 pedras para James Sacré, ou algo máis…
“Aquí estamos os que non valemos pra nada”
Isto escoiteillo dicir a unha persoa maior que vive nunha Residencia
en Lalín. Quen así fala é sinal de que non se atopa moi ben, non só fisicamente
senón de ánimo. Non sei se dicir que é unha frase conmovedora,
ou que como mínimo non deixa indiferente a quen a escoita.
Pero que quere dicir non valer para nada?
Eu chámome Celso e traballo de Animador nesta Residencia. Entendo
ben que non son tanto os males que un teña ou o impedido que se
vexa, como non gozar dunha vida de relacións sociais, amizades e familia,
rica; o que nos pode levar a falar desta maneira tan contundente e
desesperanzada. E aquí é onde pensamos que burros e pedras nos ían
axudar. Si, como oes, burros-burros e pedras-pedras. Inda que só sexa
porque aquí falamos de todo, e os burros e as pedras son un tema de conversa
coma outro calquera.
Pero é por algo máis:
Xa pasa de tres anos que comezamos a traballar nesta Residencia o
trato e o apego interxeracional, si, entre persoas de idades moi distantes,
tan arredadas que nalgúns casos había unha diferenza de noventa anos…
Fixemos o I Encontro Interxeracional de Convivencia e Actividades. Queriamos
que ningúnha persoa maior ou moi maior volvera sentir que non
vale para nada, ou polo menos intentar que os motivos non foran: a falla
de ter con quen falar, con quen ter confianza, non ter actividades compartidas,
(que acaban sendo recordos felices e amizades), etc. E dirás ti que
onde metemos nestas pretensións os burros e mailas pedras? É doado, só
hai que ter ideas claras, compartidas e imaxinativas… e atreverse a pedir
colaboración de quen queiramos…
Nós (as traballadoras e traballadores da Residencia maila xente
maior) en canto andabamos a voltas coas nenas e nenos (inda non dixemos
que tiñas daquelas 4 e 5 anos), coñecemos a un poeta francés que se
chama James Sacre, un grande poeta e non sabiamos del. Falando falando…
soubemos que tiña dous libros que titulou: Mirando a un burro e Non
importa que pedra. Polo que lle propuxemos pintarlle para el burros e
pedras e enviarllos e se el quería poderíanos contestar con poemas. O
caso foi que aceptou e traballamos nenos e maiores con toda ilusión. Os
42