Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

¿Onde van as sombras?
Zapatiños motor
[Na rúa todas semellan dispostas á meta.
Cando o que importa é o camiño]
Zapatiños van e veñen infieis, decididos, perdéndose.
Cando eramos noviñas chamabámoslle gasolina
a esa forza que da o namoramento, ¿lembras?
Que medo tiñamos a mancha-la pel
dese pseudo-ouronegro e que o sol nolo secara.
Medo de nos converter en estatuas.
Quedar petrificadas.
Ser Lot. [Pero quén é Lot]
Un universo especializado nos distintos tipos de lazos
que poden adornar, nos revestimentos estampados,
nas combinacións posibles e ultimamente as imposibles
–que en min palpitan–.
Escribir cara a dentro e taconear cores,
a iso me refiro.
¿Por que todos separan tan ben ética e estética
e pra min non hai outra?
¿Como se pode decidir sen dubidar
e saber qué camiño é o axeitado sen achegarse
botar unha ollada, coa testa ben dentro, á encrucillada?
Case sempre decido escoitar nada,
a miña propia música é a imaxe da cruz deserto diante.
E se escoito ó diaño é porque o vexo.
E se o vexo, teño que tocalo.
E se o toco, teño que comelo.
179