Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

Literatura e promiscuidade
A cousa será do seguinte xeito: atoparémonos por casualidade, os teus
ollos darán en min ou eu atraerei a túa mirada entre outr@s moit@s, aínda
non sei moi ben con que artimañas, pero sen que a escolla sexa premeditada.
Quen sabe, poida que algún amigo ou amiga te poña na dirección
que leva a min, en calquera caso, non saberemos nada o un do outro,
apalparémonos a escuras. Ás veces é máis interesante así.
Quero que saibas antes de nada que non pretendo conseguir de ti
promesas de fidelidade eterna, non acostumo pedir o que non eu non
dou. A nosa relación reducirase ao que poidamos sacar deste encontro
fortuíto, á excitación dunha primeira vez con alguén á quen apenas lle
sabes o nome, que che gusta como se move ante os teus ollos, como esbara
entre as túas mans e o xeito no que as súas palabras soan na túa glote
húmida. E eu quedarei satisfeita tan só con iso, notando a túa mirada fixa
no que antes tocou a miña lingua, sabéndome o obxecto do teu desexo
tan só por uns segundos, minutos, horas, ou o tempo que ti o queiras prolongar.
Sen máis compromisos. Ben, despois, se queres, podemos volvernos
ver, sempre que as ansias de tocarnos sexan igual de fortes e lle
saquemos proveito, isto no debera facerse nunca por obriga ou por quedar
ben.
Neste tipo de encontros xoga un papel moi importante o voyeurismo,
a ti gústache mirar e eu devezo por que me percorras cos ollos até o máis
fondo que consigo darme. Tranquil@, non me vou sentir utilizada despois,
nin finxirei que non quería que vises esa parte de min que viche e que normalmente
non amoso na clase ou tomando un café. Ninguén usa a ninguén,
ou mellor, @s dúas/dous o facemos, e gozamos moitísimo así que,
que pode ter de malo iso?
Teño que dicir que gostaría, incluso, de verte con outr@s; gozaría
tanto máis incitándote á promiscuidade neste campo de relacións prohibidas
que tendo a túa atención enteiramente fixada en min. Non sei se o
sabes, neste mundiño canta máis bagaxe teñas máis prezad@ te considerarán,
canto máis probes mellor poderás opinar, non é?
Outra cousa a dicir é que eu tampouco che podo garantir que serei
sempre así, como parece que che gusto agora, non vou facer esforzos
para manterte aí e, sendo a mesma, o meu reto será ser sempre diferente.
Podería instalarme comodamente nunha maneira de ser e dicir que me
resultou contigo nun determinado momento, imaxinándome dona da situa-
176