Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

A LONTRA DO LOR: aprendín a nadar o meu saber aquí. Reloce o ouro
no meu leito. Acompaño as augas acabadas de nacer nos seus primeiros
pasos. Lévoas ao lombo durante algúns metros, bícanme o
pelo e logo vanse. Eu son a lontra do Lor, a mestra da corrente fluvial.
E vós, quen sodes?
CORO: Son os ladrós da lousa. Os enveladores da noite. Os estraperlistas
da pedra.
A AGUIA REAL: eu son a Raíña do ar. Fago o meu niño na estratosfera.
Non exerzo ningún dominio. E vós, quen sodes?
CORO: Son os ladrós da lousa. Os envelenadores da noite. Os estraperlistas
da pedra. Os oráculos da mentira.
O CÍRCULO GLACIAR: lembro ter sido un crómlech de xeo. Desde a idade
do frío teño memoria. No meu lugar loce a Lagoa. Fun a parteira da
beleza, nena bonita. Quedei aquí para cerrar para sempre o círculo
do amor. E vós, quen sodes?
O CORO: Son os ladrós da lousa. Os envelenadores da noite. Os estraperlistas
da pedra. Os oráculos da mentira. Os de sempre.
A TOUPA: son a cega sabia que percorre o mundo baixo terra. A que excava
galerías para a vida. Para abrir o camiño aos vermes e ás raíces. A
que fala cos manantíos das cousas de cada día. A que vela o sono dos
tubérculos. Vexo xerminar a felicidade coa paz da que nada espera.
O CORO: Son os ladrós da lousa. Os enveladores da noite. Os estraperlistas
da pedra. Os oráculos da mentira. Os de sempre. Os de nunca.
A ROCHA ÁCIDA: o meu corazón é sulfúrico. Pero puro. E vós, quen sodes?
O CORO: Son os ladrós da lousa. Os enveladores da noite. Os estraperlistas
da pedra. Os oráculos da mentira. Os de sempre. Os de nunca.
Os amos do amor.
O GATO BRAVO: Felicidade Felina. Nada mellor que o montés e a súa
furia. Son o gato irredento. Condénovos canda o Coro, maldita especie
doméstica e amestrada. Caia sobre vós, que caia esta montaña
miña de desprezo e lousa.
O CORO: Son os ladrós da lousa. Os envelenadores da noite. Os estraperlistas
da pedra. Os oráculos da mentira. Os de sempre. Os de
nunca. Os amos do amor e da dinamita.
167