Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

Animal
O daquela mañá foi realmente o primeiro enganchón que tiven cun profesor.
Ata entón eu pasaba por ser un dos rapaces con mellor comportamento
do grupo. Sempre que miña nai fora falar co titor de turno repetía
o mesmo. “Seu fillo pórtase moi ben na clase, está sempre atento e é moi
traballador. O único que me gustaría é que participase máis na clase e co
resto de compañeiros, que non estivese sempre tan calado e tan tímido”.
Que non son a alegría da festa ben o sei, pero teriades que ver o panorama
da miña clase, haiche cada caldeireta!… Así que eu ao meu e os
demais baturros que fagan o que lles pete. Porque malia o dese día coido
que sigo a ser do melloriño da clase e ata a meus pais lles chispeaban os
ollos de orgullo cando llelo contei.
Estabamos na clase de ciencias cunha profesora que a min me tiña
mal ollo. Fálanos sempre cun aquel de superioridade absoluta, de ser a
dona da única verdade verdadeira, e non perde a oportunidade de botar
picadas aos que cren noutras cousas. Eu xa viña avisado da casa de que
isto podía pasar e tamén por iso dei en estar calado tanto tempo. Pero
todo tenvos un límite e ese día explotei. Xa tragara algún que outro conto
de mala gana e sen dicir palabra, pero cando nos espetou ao falar da
evolución das especies que todos nós viñamos dos monos, e ademais fitando
seguido para min, aí non calei. “Do mono virá vostede, eu non señorita,
veña xa”. A profesora mandoume dereitiño onda o xefe de estudos.
A día de hoxe penso que foi máis por me erguer no medio da clase a
berrar e con xestos non moi amigables que polas palabras que dixen porque,
ao cabo, eran as da propia profesora.
Cando lles fun co apercibimento a meus pais conteilles a leria toda.
Eu pensaba que me ían chamar a atención por lles levar a miña primeira
falta de comportamento, algo no que me insistían dende picariño que tiña
que coidar para diferenciarme dos demais. E velaquí que vexo como os
dous se poñen a facer olliños e solta meu pai “Estás a facer un bo traballo,
Encarna. E ti, non te volvas arrepor a un profesor, pero está ben que
teñas claros os conceptos da congregación que dita o noso mesías. Si
señor, Pabliño, do mono virá ela.”
Nunca pensei que me fose saír tan ben a xogada. O caso é que ata
miña nai me deixou ir para o salón e mirar algo na tele despois de comer.
Entón, despois de que meu pai marchase a traballar e miña nai saíse ás
actividades espirituais do grupo púxenme a facer un zapping. Documen-
162