Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

apoloxía da deserción
I
antes do desembarco, antes do terror, antes da caída, antes da demolición:
o poema conquista territorios ocupados e nunca cede soberanía: con
todo, milita pola dignidade das fuxidas, apoia calquera fuga: prefire os
erros aos catedráticos, os séculos ao espectáculo:
II
insubmisión ás cadeiras de brazos: por unha organización en brigadas
que impida a constitución do clúster: non ao concepto de regularidade,
non aos dicionarios: contra o reclinatorio burgués, augas residuais e cidade
dormitorio: a prosa do asfalto cedido ou a vitoria definitiva das físgoas
na esfera:
III
descrédito da literatura do poder: todos estamos en perigo 1 : a escrita en
emerxencia, o poema apurado: as obrigas que implica a situación: estarmos
no esboroamento, procurarmos as ruínas:
isto non é un poema:
IV
V
a comodidade do descampado: operar nos espazos de ninguén, nas
terras: o poema non reclama, fai (por iso tampouco é literatura): quen se
asoma ao bordo?: no polígono industrial, debaixo dos xardíns: non existe
cilindro que interrompa o texto: as palabras non serven para dicir:
VI
amigar coas serpes: o único xeito honorábel de actuar consiste en traizoar
a patria e violar a lei de símbolos: escribir cada poema coma se escribe
un manifesto comunista:
1. Pier Paolo Pasolini, en entrevista con Furio Colombo, en 1975.
153