Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

A morte xitana e ti
Esta é a historia da mareada Sara.
(A mareada Sara tiña un nariz de ouro
botas con cravos na punteira)
Seu pai sempre lle dicía: anda dereita,
ponte dereita e non andes arrastrando os pés.
Aquí hai unha historia ou dúas e igual hai tres.
Sara escoita Pull up the people pero non sabe que
“non nos dan acceso aos papeis do censo e
así se nos matan non hai rastro que investigar”.
Camiña cos cascos nas orellas
sen levantar os ollos do chan.
É unha moza, está revolta e
guíase pola voz de muller que sae dos semáforos.
(A mareada Sara tiña un nariz de ouro
botas con cravos na punteira e
cando se puxo azul todos os anxos berraron)
para María do Cebreiro,
polo Cineclube de Compostela
Camiña a mesma rúa en sentido contrario:
pode tropezar pero pode non tropezar.
“Ti liches a Constitución Europea?”
(Non sabía que podía pasarse)
Quen anda detrás do Kevin Costner?
“Por exemplo, a min
gústame o hip hop dos grupos da zona do South Central
porque falan do que viven, historias dos Bloods e dos Creeps”.
(A mareada Sara tiña unha nariz de ouro
non sabía que podía pasarse e
botou a correr, correr, correr, correr, correr)
Se Sara avanzase pola rúa paralela
escoitaría unha nena berrar que non pensa comer a sopa.
—a canto vai?
132