Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

dos que non lle deixaban fuxir da realidade. Sentou nun recuncho no que
o chan de pedra aínda estaba seco, puxo a man en alto e agardou a que
algún transeúnte puxera nela moediñas soltas que acabarían no lixo de
tódolos xeitos. A Berenguela tocou as doce. Non me lembra o meu nome
e tanto me ten. Gústame Xacobe, quere dicir “o que suplanta”. Entrou no
edificio, a muller saudouno coa indiferenza que acostumaba para tódalas
súas accións; aquela bibliotecaria era tan fría coma o granito das rúas do
exterior. Xacobe buscou nos estantes por algo que chamase a súa atención,
desexaba un lugar onde a calor se apalpase até nas follas do libro.
Quería ser nómade nun mundo perfecto. Quero ser...
126
Infoxove número 15, xullo de 2007