Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

Son poeta
Normalmente un escolle a súa profesión… ou polo menos un pouco.
Quero dicir, un pode atravesar a infancia soñando con ser futbolista ou
arquitecta, e mesmo pode conseguilo, e no medio do camiño un tamén
pode perderse e atoparse renegando (forzosa ou voluntariamente) desa
vocación inicial, e abrirse ás portas da vida do adulto traballador con
dedicacións nunca antes imaxinadas que satisfagan (se hai sorte) algún
dos aspectos que se encontran dentro do que é a satisfacción, sentimento
complexo onde os haxa, carai…
Pois ben, aquí unha servidora, poeta, non escolleu… eu vinme con
doce ou trece anos escribindo palabras e gozando dese proceso e tamén
do resultado, sen atreverme (nin intención tiña de facelo) a chamalo poesía…
lembro unha necesidade de sacar certas cousas da cabeza, e como
me alporizaba e me calmaba ao mesmo tempo velas no papel. E esa
mesma sensación é a que me acompaña agora mesmo á hora de escribir.
E os anos foron pasando, rapidisimamente, admito cos meus acabados
de estrear vinte e cinco, e pasaron dous anos de universidade até fuxir
a escape a outros estudos que tampouco me convenceron, pasaron ducias,
incluso centos de recitais que nun principio compoñían unha vía de saída
ás experiencias estudantís que tan pouco me atraían, e xa logo foi un
constante caer da burra para confirmar que eu o que quero é escribir poesía,
e vós que a leades e tamén que a vexades, e síntome responsable eu
nesta aventura que nun principio me escolleu pero que agora escollo eu,
de que a gocedes… así decidín cambiar, xunto a compañeira maría lado,
o concepto de recital ao que nos fomos acostumando durante todos estes
anos e que xa non nos chegaba a nós e coido que tampouco a moitas das
persoas que se achegaban a escoitar. Naceron así unha especie de espectáculos
poéticos, pequeniños, nos que apoiándonos na música ou na videocreación,
e tendo como protagonista en todo momento a poesía, intentamos
unha achega moito máis directa e sincera aos escoitadores de versos.
Son exemplo disto Onde estea un cubata que se quite un soneto e Poeta
de mierda (este último coa actriz Pepa Yánez).
E debe ser entón que si, que efectivamente eu son poeta porque iso é
o que fago e do que levo unha tempada malvivindo uns meses e vivindo
outros, mesturando a lírica en todos os campos onde se me deixe ou onde
eu decida que ten que estar e traballe para conseguilo… ¡que barbaridade!
Confeso que nesta arriscada aventura na que me embarquei, o oficio
113