Dicionario de dicionarios Finalidade desta obra Existen hoxe no ...

secundarios. Vai identificado como “Dialecto 1833c”
5. Anónimo, Vozes gallegas, BNms7208, transcrito por J. Leite de Vasconcelos e publicado na Revista
Lusitana, VII, 3, 1902 (198-229). Cita os Rogos de Pardo de Andrade, de 1813; e a Piligrina de 1815. Fala das
provincias de Santiago (ssvv Borrageiros e Deza) e de Mondoñedo (ssvv Eo e Tamboga), que foron provincias ata
1833; en Tambre fala do ex-monasterio de Sobrado, que o foi ata 1836. En clica cita unha obra de 1843, daquela é
posterior a 1843. Ten 344 lemas e 15 lemas secundarios. Pode consultarse en http://cvc.instituto-
camoes.pt/bdc/etnologia/revistalusitana/07/revista07_pag_198.pdf
6. E. R. (=Eugenio Reguera y Pardiñas?). Traducción de algunas voces, frases y locuciones gallegas,
especialmente de agricultura, al castellano, segundo a transcrición de J. L. Pensado (Cadernos de Lingua, RAG,
1995) do ms. conservado no AHN. O ms. foi redactado entre 1840 e 1858. Ten 1284 lemas.
7. Francisco Javier Rodríguez: [Diccionario gallego castellano]. O texto non ten título (ou falta a folla do
título). Transcribímolo dos manuscritos de FJR conservados na Real Academia Galega entre os fondos do legado
de la Iglesia. Pero a obra tal como quedou da man de Rodríguez era aínda un borrador moi pouco traballado, moi
lonxe do que é esperable para un texto que se pensa dar á imprenta. Cada “letra” ten tres partes diferenciadas:
unha primeira na que se dá unha serie de voces alfabetizadas e coas súas definicións; outra, que é un breve