pdf - Consello da Avogacía Galega

dos; pero o respecto a este catálogo é perfectamente conciliable coa protección de dereitos
fundamentais. 166
Esta inhibición foi constatada pola Conferencia de Ministros da Unión Europea sobre a
violencia contra as mulleres de marzo de 2002, na cal se expón que, malia as modificacións
operadas recentemente polos ordenamentos xurídicos dos estados membros, se
detectan numerosas dificultades para levar á práctica as novas medidas legais adaptadas
para garantir a protección das vítimas. 167
Un dos estudos en que se analizou o índice de aplicación das medidas de protección
previstas pola Lei orgánica de protección ás vítimas de malos tratos 168 foi presentado
pola Asociación de Mulleres Xuristas Themis. Nel analízanse cen supostos en que, tras
unha denuncia por violencia habitual, lesións ou tamén agresión ou abuso sexual no seo
da parella, se insta a solicitude de medidas de protección ao amparo da reforma antedita.
169
Entre as conclusións do citado estudo coido que merece ser destacado que, a pesar dos
instrumentos fornecidos pola reforma de 1999, seguen a ser moi poucos os xulgados que
adoptan estas medidas, segundo opinión das súas autoras por unha posible “reserva ou
temor á posible vulneración de dereitos do denunciado cando se contrapoñen os bens
en conflito, aparecendo máis importante a liberdade deambulatoria do agresor que a
integridade física da vítima”. Destácase así mesmo que a efectividade da medida de
afastamento, cando se adopta, en ocasións queda en dúbida, xa que “os xuíces de familia
son reticentes á hora de limitaren as comunicacións do agresor cos fillos e as fillas,
ou incluso suspendelas, tal e como faculta o artigo 94 do Código civil”; 170 producíndose
unha total contradición entre as resolucións ditadas polas distintas xurisdicións, civil e
penal, contradición que facilita a impunidade e o incumprimento das medidas de protección
acordadas pola xurisdición penal, co conseguinte perigo para as vítimas.
Resalta tamén o estudo o feito de que en moi poucos supostos o xuíz, de oficio, acorde
tales medidas de protección, así como a necesidade de arbitrar medidas a fin de asegurar
o efectivo cumprimento delas. En definitiva, o estudo ratifica a escasa aplicación da
devandita reforma.
166 Para J. Solé Riera e E. Larrauri Piojan, “o abano de dereitos que protexen o imputado é, sen ningún
xénero de dúbidas, impresionante; basta con acudir ao contido do artigo 520 da LACr. para constatar
esta afirmación. A este respecto, nada pode, nin debe, obxectarse: as garantías do imputado no proceso
penal foron un logro do propio sistema procesual, e como tales deben manterse. Isto non obstante,
¿acaso o ordenamento xurídico non debe velar pola protección de quen sofre as consecuencias
que a falta de defensa ocasionou no cidadán?”; Solé Riera, J. ; Larrauri Piojan, E.: “Violencia doméstica
y situación de la víctima. Una aproximación jurídico-material y procesal” en Justicia, n.º 1, (1999),
p. 54.
167 Véxase o Documento de Debate para a Conferencia de Ministros da Unión Europea sobre violencia
contra as mulleres, Santiago de Compostela, España, marzo de 2002, p. 8.
168 Lei orgánica 14/1999, do 9 de xuño, antes referida.
169 THEMIS, Asociación de Mujeres Juristas: Aspectos civiles de las resoluciones judiciales relativas a la
violencia familiar, Madrid, 2002, p. 110.
170 THEMIS, Asociación de Mujeres Juristas: Aspectos civiles de las resoluciones judiciales relativas a la
violencia familiar, Madrid, 2002, p. 160.
O tratamento penal da violencia contra as mulleres
81