pdf - Consello da Avogacía Galega

60
A teor destes presupostos de actuación, percíbese como unha necesidade para a integración
do principio de igualdade a aplicación de dúas estratexias que se complementan
e que non son susceptibles de seren substituídas ou cambiables entre si:
1.- O mantemento de políticas específicas de igualdade de xénero: para tal efecto é
imprescindible continuar na realización de actuacións que atendan a erradicar as desigualdades
de xénero a través da organización de programas e de medidas de acción
positiva que contribúan a eliminar as desigualdades que se manteñen en todos os ámbitos
de desenvolvemento.
Non é preciso realizar unha análise con excesivo detemento para revelar que políticas
que parecen non sexistas afectan de maneira diferente ás mulleres e aos homes. As diferenzas
substanciais nas vidas de mulleres e homes explican o feito de que políticas aparentemente
non discriminatorias teñan un impacto diferente en homes e mulleres e reforcen
as desigualdades existentes.
Por iso non se pode prescindir das políticas específicas de igualdade de xénero que se
constitúen como estratexias orientadas directamente á desigualdade de xénero; toman
en consideración as necesidades específicas de mulleres e homes e elaboran políticas
que non son cubertas por outras áreas de acción política.
1. As especiais condicións de desigualdade nas que se desenvolve a
vida de moitas mulleres. As esquecidas.
Non podemos prescindir doutras circunstancias que se entrelazan na vida das persoas
e acrecentan as posibilidades de ver a súa vida mediatizada pola problemática da violencia;
aquelas mulleres cuxa propia realidade cotiá e circunstancias especiais de vida
as sitúa nunha posición que as fai moito máis vulnerable ante a posibilidade de sufrila e
menos capaz de procurar para si os instrumentos precisos para que a conduta sexa evitada
ou, de ser o caso, sancionada; aquelas mulleres alleas ás medidas adoptadas polos
poderes públicos, as cales lles quedan moi lonxe e inalcanzables aínda hoxe, porque as
súas propias características dificultan e impiden a busca da solución; en definitiva, as
máis desiguais.
Moitas desas mulleres séntense alleas aos textos legais e ás reformas que conteñen.
Aínda que escoiten con frecuencia que as leis se acompañan de posibilidades, a estas
últimas, e malia seren consideradas as vítimas máis vulnerables, esas posibilidades poucas
veces chegan. En realidade, moitas destas mulleres perciben que a lei non as recoñece;
moitas séntense “as esquecidas”, entre as que se encontran:
no caso das mulleres máis novas, de entre quince e vinte e catro anos, as taxas de emprego feminino
seguiron a aumentar en todos os grupos de idade, especialmente o das mulleres de máis idade
(nun 1,5%, ata o 30,7%, en 2003). Non obstante, a diferenza entre os grupos de máis idade de ambos
os sexos segue sendo a máis elevada (19,6%). A proporción media de emprego a tempo parcial é do
30,4% no caso das mulleres e tan só do 6,6% no dos homes, e a diferenza incrementouse lixeiramente
desde 1998. Este é un dos moitos factores responsables das diferenzas salariais entre ambos os
sexos. Os novos Estados membros teñen unha proporción de empregos a tempo parcial moi inferior,
en parte pola rixidez do seu mercado laboral e en parte polo seu nivel salarial máis baixo, que fai
menos viable esta opción.
O tratamento penal da violencia contra as mulleres