pdf - Consello da Avogacía Galega

206
Esta circunstancia constitúese nuns dos aspectos máis debatidos e no expoñente máis
significativo da propia especificidade e complexidade da problemática da violencia, complexidade
que os poderes públicos están obrigados a ter en conta, que deberán non perder
de vista á hora de establecer as formas de intervención a favor das vítimas, e iso na
medida de que en moitos supostos o que está en xogo é a propia integridade da vítima
e incluso en ocasións a das súas fillas e fillos menores. Incluso se percibe xa o importante
número de vítimas que non desexa que se execute a pena cando hai sentenza condenatoria.
É indubidable que as vítimas non deben ter a capacidade de decidir cando unha pena
debe ou non executarse, pero creo que o sistema penal debe facer compatible a sanción
dunha conduta tan grave e a posibilidade de dar resposta ás demandas dunhas vítimas
cuxa problemática é filla da desigualdade e cuxa situación persoal, profesional e familiar
non cambia da noite á mañá só polo feito de dirixirse a un xulgado e que o titular dun xulgado
dite unha resolución determinada.
A propia desigualdade segue vixente cando a vítima sae do xulgado e a dependencia
económica, a indefensión xurídica, a dependencia emocional do seu agresor seguen
estando ao seu lado, sen esquecernos dun factor que me resisto a non mencionar, como
é o especial vínculo que existe entre as mulleres e as súas fillas e fillos menores, que as
paraliza á hora de tomaren decisións, ou imos seguir prescindindo de que a maternidade
impregna e condiciona a vida das mulleres desde o mesmo momento do nacemento
das fillas e dos fillos a prol do respecto á neutralidade das nosas normas.
Articular un dereito penal presidido pola súa función sancionadora é perfectamente compatible
cun dereito penal que atenda á necesidade de protección, de participación da vítima
e de resposta ás especiais situacións nas que se desenvolven; e facelo desta forma
é tocar o corazón do estado social e de dereito.
Se non o facemos así, acabaremos como nalgúns estados de Norteamérica, onde se
permite deter as vítimas deste tipo de violencia e mantelas en dependencias policiais
mentres non presten colaboración coa imputación á súa parella.
Se os operadores xurídicos pretenden reconducir o intento dunha vítima de desdicirse
na súa declaración ou de evitar a condena do seu esposo ou compañeiro para a posible
imputación da vítima dun delito de obstrución á xustiza, ou de indución ao quebrantamento
da OP, ou incluso de denuncia falsa, desde a Administración de Xustiza estarase
abocando as vítimas a un precipicio.
Non podemos prescindir doutras circunstancias que se entrelazan na vida das persoas
e acrecentan as posibilidades de ver a súa vida mediatizada pola problemática da violencia;
aquelas mulleres cuxa propia realidade cotiá e circunstancias especiais de vida
as sitúan nunha posición que as fai moito máis vulnerables ante a posibilidade de sufrila
e menos capaz de procurar para si os instrumentos precisos para que a conduta sexa
evitada ou, se é o caso, sancionada; aquelas ás que as medidas adoptadas polos poderes
públicos lles quedan moi lonxe e inalcanzables aínda hoxe porque as súas propias
características dificultan a busca da solución; en definitiva, as máis desiguais.
Moitas desas mulleres séntense alleas aos textos legais e ás reformas que conteñen.
Aínda que escoiten con frecuencia que as leis se acompañan de posibilidades, estas
mulleres, a pesar de seren consideradas as vítimas máis vulnerables, perciben que esas
O tratamento penal da violencia contra as mulleres