pdf - Consello da Avogacía Galega

pesar da posta en marcha polo Ministerio de Asuntos Sociais do programa de
Teleasistencia destinado á dotación de medios técnicos específicos de protección, GPS,
o alcance do citado programa, polo menos no que incumbe a Galicia, foi moi escaso,
sobre todo atendendo ao importante número de vítimas cuxa xestión das axudas foi levada
a cabo polo PCOP, e respecto das cales non foi posible acceder a esa protección.
Temporalmente, e desde principios de 2004, a Comunidade Autónoma puxo en mans de
48 vítimas os denominados teléfonos de marcación rápida; teléfonos móbiles entregados
pola Policía Autonómica a instancias do PCOP e tras a acreditación da condición de vítima,
instrumentos con menor capacidade de eficacia que o GPS pero que dotan a vítima
dun instrumento que transmite seguridade. En canto ao número de dotacións de GPS do
Programa de Teleasistencia do Ministerio, e ata o día 10 de xuño, a cifra ascende a 25,
número moi insuficiente á vista do importante número de vítimas que consideran que a
dotación incrementaría o seu nivel de protección. 431
O programa do Servizo de Teleasistencia Móbil para as vítimas da violencia de xénero é
froito do Plan de Medidas Urxentes para a Prevención da Violencia de Xénero aprobado
polo Consello de Ministros o 7 de maio de 2004, aprobado con carácter previo. Con data
de outubro de 2004 o Imserso, a Federación de Municipios e Provincias e a Cruz
Vermella acordan un sistema de tramitación e acceso a través da petición por parte dos
servizos sociais nos que a vítima se encontrase empadroada, petición á que se deberá
xuntar unha “copia debidamente compulsada da orde de protección”. 432
O sistema, non obstante, foi concibido prescindindo de que as resolucións ditadas polos
órganos xurisdicionais que poden conter medidas de protección non son soamente as
ordes de protección á que fai referencia o artigo 544 ter da Lei de axuizamento criminal,
senón que poderán ser ditadas de conformidade co artigo 13 o 544 bis, ou, se é o caso,
a través da sentenza e o establecemento de penas accesorias.
Así mesmo, o medio de acreditar a vixencia dunha resolución que contén unha resolución
non é a través da compulsa, senón a través dun testemuño expedido polo propio
órgano xurisdicional, e cuxa tramitación deberá facer a propia persoa interesada, pois os
servizos sociais non teñen lexitimación para iso. Ao anterior haberá que sumar a especial
dificultade que xurda cando a necesidade de protección deveña de momentos moi
separados no tempo coa adopción inicial da medida cautelar, feito que dificulta o acceso
á certificación acreditativa, xa que os autos maioritariamente deberán ser remitidos ao
órgano encargado de xulgar, circunstancias que se verán agravadas polo feito de que as
resolucións a través das cales se adoptan medidas de protección poden ser obxecto de
revogación polo órgano xurisdicional, polo que resulta imprescindible que a petición do
medio telemático vaia acompañado de certificación acreditativa da citada vixencia de
cara a evitar a entrega de recursos a quen non ten xa a necesidade. 433
431 Véxanse as Normas xerais do Servizo de Teleasistencia Móbil para as vítimas da violencia de xénero
de outubro de 2004, publicadas na páxina http://www.mtas.es, nas que se describe o sistema de acceso
ao programa.
432 Véxase o punto 1.4.- Incorporación ao servizo. Páxina 9 das Normas xerais referidas, no punto 430.
433 Mesmo cando a finais de 2004, o PCOP, atendendo á súa condición de organismo competente na xestión
e posta en mans das vítimas, solicitou do ministerio competente a súa adscrición ao programa,
ou, de ser o caso, a consideración da súa petición análoga á cualificación de urxente a que fai referencia
o parágrafo 5º do punto 1.4 das normas.
O tratamento penal da violencia contra as mulleres
197