pdf - Consello da Avogacía Galega

172
Nada hai de inevitable na historia; as ideoloxías da igualdade tiveron que desactivar a
idea longamente asentada de que a desigualdade era un feito que formaba parte dun
inevitable “estado natural das cousas”.
Seguindo a COBO 399 , “a idea de que cando unha realidade existe e existiu sempre atopa
a súa lexitimación na súa propia facticidade, é longa. O pasado, ter historia sempre lexitima”,
por iso hai que atopar argumentos moi sólidos para desactivar unha realidade
social de tantos séculos; e non existe realidade social máis cruel e que perdurara no
tempo durante máis tempo que o exercicio da violencia contra as mulleres.
A utilización sensata e medida do sistema penal ante as condutas analizadas é perfectamente
compatible coa reticencia e rexeitamento dunha maior presión punitiva e o progresivo
incremento da penalización das condutas. Vincular una maior eficacia na resolución
dos conflitos no posible incremento das penas ou na creación de novos tipos penais
é o recurso de determinadas opcións políticas que deslocalizan e desvían a raíz do problema,
daquelas opcións políticas que cando se trata de condutas vinculadas á violencia
contra as mulleres, parece que da noite á mañá van producir importantes solucións,
aínda que as vítimas non o desexen, aínda que resulte sobradamente probado que a
resolución do conflito vai desencamiñada. A man dura, a “limpeza das rúas”, o cumprimento
íntegro das penas, a prolongación das penas privativas de liberdade, a reforma da
prisión provisional, a maior intervención policial e, en definitiva, un dereito penal máis
rigoroso nas súas vertentes substantiva, procesual e penitenciaria é a forma irreflexiva
de tentar resolver aqueles problemas sociais que merecerían un tratamento máis multidisciplinario,
máis dotado de recursos e impregnado da atención ás vítimas como finalidade
prioritaria.”
399 COBO, R. Universidade de A Coruña.
O tratamento penal da violencia contra as mulleres