pdf - Consello da Avogacía Galega

158
ción, como mecanismo de salvación. En palabras de ANNA FREUD, unha vítima potencial
cre que se puidera ver o mundo a través dos ollos do agresor, podería ser capaz de
salvarse a si mesma da súa destrución.
Outros estudos refírense á unión ou lazo traumático fundamentando nas características
deste tipo de relación na que se dá preferentemente unha relación de superioridade e
poder, caracterizado porque a agresión se produce de forma intermitente e impredicible,
e pola actitude afectiva tamén presente como aspecto relevante do seu mantemento e
perpetuidade. Segundo estes autores, as condutas de afecto cara á vítima actúan como
reforzo dos valores positivos que existen na relación, sustentando a esperanza de que
cada nova ocasión vai ser a última e definitiva, e que as razóns e explicacións esgrimidas
nese momento si son cribles. Segundo estes autores, a muller permanece unida ao
seu agresor por unha especie de gomas elásticas xigantes. Cando intenta terminar a
relación e se afasta del, a goma vai estirando ata chegar mesmo a un punto próximo á
ruptura, pero resulta moi difícil de superar e, canto máis se afasta, maior é a tensión para
facela volver. 376 Para unha persoa debilitada fisicamente, anulada psiquicamente e
temerosa de dar os pasos será moi difícil lograr escapar destes lazos; necesita a axuda
doutras ou dos mecanismos sociais que actúen como tesoiras que permitan liberala.
Esta descrición explicaría as numerosas dificultades que entraña para as vítimas promover
a intervención das forzas da orde pública ou, se é o caso, da administración de
xustiza, e á vez os numerosos supostos en que tras a interposición da denuncia a vítima
non volve a comparecer ante os xulgados ou manifesta a súa intención de retirala. 377
A pesar das distintas denominacións utilizadas polos diferentes estudos, a maioría dos
autores coinciden en sinalar que a persoa maltratada verá o seu agresor cada vez máis
poderoso e omnipotente, e ela cada vez encontrarase máis indefensa e necesitada do
que a agride. A incorporación deste esquema de poder e submisión fixo que se compare
a situación que padece cos síntomas que aparecen nos prisioneiros en campos de
concentración. As consecuencias e secuelas son similares ás que se producen despois
de ser torturado ou secuestrado: recordos traumáticos, estado de hipervixilancia, angustia,
vulnerabilidade a novas situacións estresantes, etc.
As Nacións Unidas, no seu Informe sobre a Poboación Mundial do ano 2000, ao analizar
o cómputo do custo que orixina a desigualdade de xénero, cando se refire ao exercicio
da violencia de xénero afirma que “a discriminación por motivos de xénero entraña un
menoscabo da autoestima e da capacidade da muller durante toda a súa vida. A discriminación
por motivos de xénero desbarata as aspiracións da muller e restrinxe as súas
oportunidades. Denégalle a experiencia sobre a cal cimentar a súa competencia e o seu
autogoberno e posibilitar alianzas en condicións de igualdade cos homes. As restricións
que se lles impoñen ás mulleres poden conducir a un estado de “desamparo adquirido”,
típico da depresión clínica. É desproporcionada a poboación de mulleres que padecen
376 Lorente Acosta, M.: Maltrato, violación y acoso, Comares, Granada, 1999, p. 110. Véxase Carrasco
Gómez, J. J.: “Violencia psíquica. Lesiones y secuelas en las víctimas” en Las últimas modificaciones
del Código Penal y de la Ley de Enjuiciamiento Criminal en materia de violencia doméstica. La orden
de protección, Instituto da Muller, Madrid, 2003.
377 Véxanse as distintas razóns polas que as mulleres non abandonan unha relación violenta en Gracia
Fuster, E.: Las víctimas invisibles de la violencia familiar. El extraño iceberg de la violencia doméstica,
Paidós, Barcelona, 2002, p. 54.
O tratamento penal da violencia contra as mulleres