pdf - Consello da Avogacía Galega
pdf - Consello da Avogacía Galega
pdf - Consello da Avogacía Galega
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
118<br />
A devandita autora conclúe na súa análise que “podería pensarse que coa entra<strong>da</strong> en<br />
vigor do novo ordenamento penal diminuíu a especial protección que merece o domicilio<br />
particular”; no entanto, precisa que “a resposta punitiva aumenta co novo Código Penal<br />
de 1995” porque todo feito delituoso cometido na mora<strong>da</strong> <strong>da</strong> persoa que resulta ofendi<strong>da</strong>,<br />
que leva consigo unha entra<strong>da</strong> ilexítima no devandito domicilio, constituirá ademais<br />
un delito de violación de mora<strong>da</strong> e non unha mera circunstancia de agravación xenérica,<br />
ou, de ser o caso, específica”. 279<br />
Seguindo o razoamento anterior, impecable ao meu xuízo, xorde entón a dúbi<strong>da</strong> de se<br />
quen lexisla pretendía, naqueles supostos en que non se produce unha entra<strong>da</strong> ilexítima<br />
senón que, pola contra, o lugar onde se perpetra o delito constitúe tamén o domicilio do<br />
agresor, facer diminuír, ou mesmo facer desaparecer por completo, a histórica protección<br />
que no noso ordenamento mereceu o domicilio particular. Ou dito doutro xeito: ¿a viven<strong>da</strong><br />
familiar posúe a mereci<strong>da</strong> protección de que historicamente foi obxecto? Ao meu ver,<br />
a resposta necesariamente terá que ser afirmativa; o feito de que quen lexisla variase a<br />
configuración <strong>da</strong>s circunstancias no novo Código Penal non quere dicir necesariamente<br />
que desaparecese esa especial protección, e avala esta opinión os diferentes tipos<br />
penais vixentes no Código Penal de 1995, 280 e a propia vixencia e especial protección<br />
outorga<strong>da</strong> polo texto constitucional no seu artigo 18. 281 Quen lexisla non deixou de protexer<br />
o domicilio no noso ordenamento; soamente optou por un criterio máis xenérico,<br />
sendo este a referencia á “circunstancia de lugar” sempre que “debilite a defensa do<br />
ofendido” ou “facilite a impuni<strong>da</strong>de do delincuente”. 282<br />
279 Figueroa Navarro, M. C.: Las circunstancias agravantes de mora<strong>da</strong> y lugar, Opera Prima, Madrid, 1998,<br />
p. 51.<br />
280 O artigo 202 do Código Penal castiga o particular que entre en mora<strong>da</strong> allea; o artigo 203 castiga o<br />
que entre contra a vontade do seu titular no domicilio dunha persoa xurídica; o artigo 534 do Código<br />
Penal castiga o funcionario público que entre nun domicilio sen o consentimento do morador, e o artigo<br />
241,2 e 3 recolle os supostos específicos de roubo en casa habita<strong>da</strong> ou dependencias de casa<br />
habita<strong>da</strong> respectivamente.<br />
281 O artigo 18 <strong>da</strong> Constitución española establece, no seu punto 1º, que “se garante o dereito á intimi<strong>da</strong>de<br />
persoal e familiar”, e no seu punto 2º que “o domicilio é inviolable”.<br />
282 O Tribunal Supremo, en sentenza do 6 de abril de 1998, axuíza un suposto especialmente significativo<br />
en relación coa posible aplicación desta agravante. No relato de feitos probados consta que o procesado,<br />
tras unha discusión coa súa esposa, lle lanza un coitelo que se crava no pescozo <strong>da</strong> vítima,<br />
seccionándolle a xugular. Tras a morte <strong>da</strong> vítima o acusado duchouse, cambiouse de roupa e abandonou<br />
a viven<strong>da</strong>, pechando a porta <strong>da</strong> rúa e dobrando a chave ata que rompeu, que<strong>da</strong>ndo o cabezal<br />
na súa man, e por tanto a pechadura anula<strong>da</strong>, e impedindo o acceso a ela.<br />
Malia todo, o fun<strong>da</strong>mento terceiro <strong>da</strong> cita<strong>da</strong> resolución considera non aplicable a circunstancia prevista<br />
no punto 2º do artigo 22 do Código Penal coa seguinte argumentación: “no novo Código, amplíanse<br />
as circunstancias de lugar e tempo a supostos distintos dos de despoboado e nocturni<strong>da</strong>de, nos<br />
cales as características do lugar ou do momento cronolóxico determinen debilitacións <strong>da</strong> defensa do<br />
ofendido ou impuni<strong>da</strong>de para o delincuente. Será preciso que tales características locais ou temporais<br />
se aproveiten para levar a efecto o delito, con diminución do risco de defensa por parte <strong>da</strong> vítima, e do<br />
perigo de descubrimento do delito e <strong>da</strong> captura do delincuente polos axentes <strong>da</strong> policía... Non se <strong>da</strong>n<br />
as esixencias obxectivas para estimar as agravantes, posto que non pode cualificarse de lugar propiciador<br />
<strong>da</strong> indefensión e a impuni<strong>da</strong>de o domicilio conxugal, polo feito de que nel, tratándose de casados<br />
de hai pouco, estean só o marido e a muller.” Véxase a sentenza do Tribunal Supremo do 6 de<br />
abril de 1998. RX 1998/6228.<br />
O tratamento penal <strong>da</strong> violencia contra as mulleres