Xestion de residuos urbanos.pdf - Axencia de Ecoloxía Urbana do ...

desenvolvemento sostible vol.1
onde son tratados residuos mesturados e son alcanzadas calidades adecuadas de compost, e que
abrir esta posibilidade leva á búsquea da innovación e mellora tecnolóxica.
Ó anterior engádense outra recollida separada: a partir de que o borrador sexa lei existirán residuos
domésticos que se poderán cualificar como perigosos e que terán que ter unha xestión
diferenciada.
Con referencia a esta xestión dos residuos perigosos o borrador, no seu artigo 19ª di que non aplicarán
as obrigas contidas nos artigo 18º. 1.b, 18.1.c, 20.2 e 38, relativos ós residuos perigosos, aos
residuos mesturados producidos nos fogares. Porén, no mesmo artigo 19ª, dise que non se aplicarán
os artigos 18.1.c e o 38 ás fraccións separadas dos residuos perigosos producidos polos fogares “até
que non sexan aceptados por un estabelecemento ou unha empresa autorizada”.
Polo tanto haberá que definir que residuos, dos perigosos, son os que teñen que ser obxecto dunha
xestión diferenciada e, deste xeito, deberá os cidadán separalos, xurdindo a cuestión de quen definirá
os residuos perigosos a ser xestionados de forma diferenciada; na vixente lei estatal é o ente local o
que ten a responsabilidade de definir cales son os residuos a ser xestionados de forma diferenciada
mentres que neste borrador non se lles da dita facultade, polo menos, expresamente.
Pola outra banda hai que recoñecer que a aplicación práctica desta posibilidade foi case nula e para
que se dea unha posibilidade real de aplicación xeneralizada desta obriga pensamos que se han de
reunir dúas condicións: a primeira que a obriga sexa común para todos os entes locais e, a segunda,
que se adopten os instrumentos financeiros para faceren fronte aos custos desta xestión diferenciada.
A primeira condición implica ou ben un acordo xeral no seo da Federación de Municipios e
Provincias ou ben que sexa a Administración Central do Estado a que fixe, mediante normativa básica,
a lista dos residuos domésticos a seren xestionados de forma diferenciada. A segunda condición
demandaría buscar unha fórmula baseada na responsabilidade ampliada do produtor xa que, dadas
as circunstancias actuais, non parece que os responsábeis políticos queiran incrementar as taxas
municipais (cousa que terán que facer co fin de poderen afrontar o incremento de custos que, como
consecuencia doutros apartados do borrador, é moi probábel que se produza).
Para rematarmos o análise que estamos a facer do borrador do anteproxecto de lei de residuos e
solos contaminados imos comentar o tratamento que o borrador da “Responsabilidade ampliada
do produtor do produto”.
Previamente hai que lembrar que este concepto de responsabilidade do produtor, co significado que
ten na directiva de residuos, é recollido na lexislación española na Lei 11/97 de envase e residuos de
envases e a partir del fixa as obrigas dos envasadores na xestión dos residuos dos envases.
Posteriormente foi aplicado para determinados fluxos de produtos tales como os residuos de aceites,
aos residuos de vehículos fóra de uso, os aparellos eléctricos e electrónicos.
A importancia da aplicación deste concepto radica, desde a perspectiva municipal e como xa dixemos
anteriormente, na súa virtualidade para facilitar o financiamento dos custos de xestión dos residuos,
ben de forma directa polo pagos dos produtores ás entidades locais ou ben por faceren a xestión
directamente diminuíndo os custos daquelas.
Pola outra banda a aplicación deste concepto implica a internalización dunha parte dos custos que,
até ese momento, viñan sendo custos externos e probabelmente esta internalización incentivará a
búsquea da mellora nos procesos que faciliten a xestión dos residuos producidos de maneira que
diminúan o seu custo e o fagan máis competitivo. Non hai que esquecer que o custo, ó final, será
xestión de residuos urbanos nos concellos do Eixo atlántico
141