Xestion de residuos urbanos.pdf - Axencia de Ecoloxía Urbana do ...

140
Entendemos que, polo tanto, se están asumindo obrigas máis alá do esixido pola UE e o que é máis
importante, sen unha análise das consecuencias ambientais desta decisión e dos requirimentos do produto
(compost) cousa que, por outra parte, a Directiva Marco si prevé, ó menos facer unha avaliación
da conveniencia de fixar uns requirimentos mínimos para a xestión dos biorresiduos e uns criterios de
calidade para o compost e o dixestato do biorresiduo. Xa que logo a Comisión Europea non fixou nin
os requirimento nin os criterios e tendo en conta a baixa calidade do compost producido en España e
en particular en Galicia, como puxemos de manifesto en anteriores capítulos, parece máis prudente esperar
a avaliación da Comisión e se non que a propia lei fixe os requirimentos e criterios mencionados.
Por último esíxese as Comunidades Autónomas que informen ó Ministerio competente en residuos
sobre a situación no que se refire ó logro dos obxectivos e no caso de non seren acadados, as medidas
que tomarán para o conseguiren.
Ata de agora a obriga de conseguir os obxectivos era do Estado español e parece traspasarse ás
comunidades. Aquí non hai unha obriga directa dos municipios e dependerán da decisión das comunidades
de traspasar ou non, a su vez esta responsabilidade a aqueles.
Pero no caso dos obxectivos da reciclaxe dos biorresiduos engádese o anterior (para tódolos biorresiduos,
non só para os domésticos) a obriga de adoptar as medidas necesarias para estabeleceren a
súa recollida separada coa finalidade de seren destinados á compostaxe ou ben a dixestión anaerobia.
Estas medidas han de permitir cumprir co obxectivo de recoller, polo menos, un 20% dos biorresiduos
no ano 2016 e o 40 % no ano 2020, do peso total dos biorresiduos xerados, a través da recollida
separada da fracción vexetal, da recollida nos grandes xeradores ou a través da recollida da fracción
orgánica dos residuos domésticos. Tamén determina que, estes obxectivos, se podan acadar a través
da compostaxe doméstica. Queremos subliñar que esta última forma de acadar os obxectivos é de
difícil control e afecta principalmente as zonas que teñan vivendas con horta o xardíns, xa que se
refire ó compostaxe feito directamente nos fogares.
É evidente que este obxectivo ha de compatibilizarse co obxectivo do artigo 26, que obriga a reciclar ó
menos o 50% dos biorresiduos de orixe doméstico, polo que unha parte importante dos biorresiduos
tratados terán que ter esta orixe.
As esixencias con relación ós biorresiduos mostran a importancia que dan as autoridades nacionais o
tratamento destes, pero a experiencia que, até agora, temos demandan precaución. En efecto o éxito
das políticas de produción de compost esixe unha recollida de moita calidade, no caso de recollida
separada de biorresiduos, co fin de que non sexa “realmente” unha recollida mesturada que logo
sexa tratada nunhas instalacións nas que non se tivese en conta, no seu deseño, esta situación real
o que daría lugar a un funcionamento inadecuado destas e a produción dun compost que non pode
ser considerado como tal. E a experiencia existente coas recollidas separadas de orgánica, así como
doutras recollidas separadas non foi até agora, inspiradora de confianza nos resultados futuros, polo
menos os resultados obtidos en Galicia, como xa se puido comprobar no capítulo no que falamos da
xestión actual.
Como dixemos alí, para que o sistema funcione é necesaria unha maior concienciación do cidadán e
un mellor deseño dos sistemas de recollida.
Pola outra banda e tamén xa foi comentado anteriormente, pensamos que é máis acertado fixar as
condicións, tan estritas como sexa necesario, para que o biorresiduo tratado adquira a condición de
compost que obrigar a unha determinada forma de recollida. E para isto fixaranse os controles necesarios
para verificar que ditas condicións son cumpridas. Hai que ter en conta que existen instalacións
Estudos desenvolvemento sostible