Xestion de residuos urbanos.pdf - Axencia de Ecoloxía Urbana do ...

136
aos urbanos. Agora son da súa competencia “os residuos domésticos” aos que hai que engadir “os
residuos procedentes da limpeza das vías públicas, zonas verdes, áreas recreativas e praias, animais
domésticos mortos e vehículos abandonados, nos termos establecidos nesta lei e nas que, no seu
caso, diten as comunidades autónomas, así como a normativa sectorial en materia de responsabilidade
ampliada do produtor.”
En canto ós servizos que se estabelecen como obrigatorios para os concellos son: a recollida, o transporte,
a valorización e a eliminación dos residuos mencionados, feito da forma que establezan as
súas ordenanzas, producíndose un salto cualitativo (e cuantitativo)con respecto a lei 10/98 xa que
pásase da obriga de eliminar a obriga de valorizar os residuos.
Sen embargo esta situación xa está contemplada na vixente lei galega ó establecer, no seu Capítulo II
no artigo 5º, que “os municipios xestionarán os servizos públicos de recollida, transporte, valorización
e eliminación de residuos urbanos ou municipais de forma directa ou indirecta”.
Así a maioría dos municipios galegos están a realizaren a valorización dos residuos domésticos (e
incluso dos comerciais) xerados no seu territorio, quer a través de Sogama (valorización enerxética)
para a fracción resto, quer a través do compostaxe (Nostián e Barbanza) así como a dos envases e o
papel cartón mediante unha recollida específica como xa explicamos anteriormente.
Verbo das competencias das entidades locais, o anteproxecto as faculta a xestionar os residuos comerciais,
nos termos que sexa estabelecida nas súas respectivas ordenanzas, pero dependendo da
vontade e interese dos comerciantes. Soamente poderanlles obrigar cando a entidade local estabeleza
o seu propio sistema de xestión, de forma xustificada, baseándose en criterios de maior eficiencia
e eficacia e unicamente en determinados supostos.
O dito ata aquí habería que complementalo co artigo 18º, no seu apartado 2 c) “O produtor ou posesor
de residuos comerciais, os xestionará el mesmo ou poderá entregalos a entidades ou empresas
que leven a cabo dita xestión. No caso de residuos comerciais non perigosos poderase acoller o sistema
público de xestión se a entidade local o ten establecido, nos termos que establezan as ordenanzas
municipais”.
Aquí novamente hai un cambio sobre a realidade actual, xa que a maioría dos residuos comerciais e
inclusive industriais son xestionados polos municipios. E esta realidade continuará así mentres que
os municipios non cobren as taxas que cubran o custo real do servizo prestado aos produtores do
residuo.
Con respecto ao resto das competencias administrativas reguladas na lei de 1998, mantense con
algunhas modificacións e así para as competencias autonómicas: se estabelece claramente a competencia
para fixar os obxectivos de redución, preparación para a reutilización, reciclado e outras
formas de valorización obrigatorias para os residuos.
O seguinte aspecto que é abordado polo anteproxecto de lei é o relativo ós principios da política de
residuos, incluíndo os seguintes: a xerarquía de residuos, autosuficiencia e proximidade na xestión
dos residuos, o acceso á información e quen terá que sufragar os custos de xestión dos residuos.
Realmente a xerarquía trata das accións a realizar sobre os residuos (neste senso non é unha xerarquía
de residuos) e reflicte o contido da directiva marco de residuos. En comparación coa lexislación
galega cómpre dicir que esta non recolle no seu articulado de forma expresa esta xerarquía, mais
incentiva o seu recoñecemento cando esixe ás administracións competentes en residuos fomentar
a recollida selectiva de todos os compoñentes susceptíbeis de seren reciclados ou reutilizados, así
Estudos desenvolvemento sostible