Xestion de residuos urbanos.pdf - Axencia de Ecoloxía Urbana do ...

desenvolvemento sostible vol.1
o desenvolvemento das infraestruturas dos plans de xestión vixentes. Por último habería que clarificar
determinados aspectos que nos fan preguntarmos as seguintes cuestións:
Ó definir o compost como: “material obtido das plantas de tratamento de biorresiduos recollidos
separadamente... non se considerará compost, o material orgánico obtido das plantas de tratamento
mecánico biolóxico dos residuos mesturados, que será denominado material bioestabilizado” e
tendo en conta a definición de reciclado, ¿que é o material bioestabilizado dende o punto de vista
da valorización?, e tamén ¿por que un biorresiduo recollido selectivamente e tratado nunha planta
de tratamento mecánico biolóxico é compost (xa que di que o recollido mesturado non o é)? ¿Non
tería que depender dos procesos seguidos e das características do produto obtido, tanto sexa dunha
planta de tratamento aerobia como anaerobia e non de se a recollida da materia orgánica foi separada
ou non? .
Anque neste borrador do anteproxecto de lei as definicións son as da directiva marco, non é o caso
da definición do compost. Neste caso se da unha posición máis radical por parte das autoridades
españolas que non parecen estar dispostas a esperar as definicións dos requirimentos mínimos, que
a Comisión segundo a directiva vai fixar nun futuro, relativos á xestión do biorresiduo así como os
criterios relativos a calidade do compost.
Polo tanto unha axeitada definición da reciclaxe e a súa adecuada interpretación son necesarias polas
súas consecuencia en termos de consecución de obxectivos e en termos económicos.
Pero se o anterior é importante non o é menos a desaparición da de residuo “urbano o municipal”
que é substituído polas definicións de “residuos domésticos”, “residuos comerciais” e “residuos industriais”.
Esta substitución terá importantes consecuencias nas obrigas de xestión dos municipios
e dos particulares segundo veremos máis adiante.
Con respecto o anterior, a lei galega parte da definición dos residuos urbanos ou municipais incorporada
na lei 10/98, pero ten incorporada a definición dos residuos comerciais e industriais, así como as
dos residuos inertes e rebos da construción e demolición. No caso dos residuos comerciais a definición
da lei galega é máis restrinxida que a contida no borrador do anteproxecto de lei, xa que considera
como comerciais os de natureza similar ós domésticos. En canto o resto das definicións de residuos
da lei galega poderán manterse no caso de aprobación do borrador nos termos actuais.
Tamén desaparecen as definicións de “xestor de residuos”, “estación de transferencia”, “vertedoiro”,”
almacenamento” e “recollida selectiva” sendo algunhas delas substituídas da seguinte maneira:
A de xestor de residuos por dúas definicións: “Axente” e “Negociante”, pudendo unha mesma persoa
ter ambas as dúas cualificacións. Entre ambos os conceptos o alcance das definicións é máis amplo
que o de xestor, abranguendo a venda de residuos.
A de almacenamento por: “almacenamento preliminar” e “almacenamento no lugar de produción,
no borrador de xuño, pero desaparecen estas dos últimas en setembro.
A de recollida selectiva por “recollida separada”, sendo esta última unha definición de contido máis
amplo.
O seguinte aspecto de gran incidencia nas obrigas dos municipios é o que resulta das modificacións
substancial das súas competencias administrativas.
En efecto na vixente lei 10/98, así como na vixente lei galega,o ámbito no que estes son competente é
o dos residuos urbanos. Isto inclúe os xerados nas oficinas e outras instalacións que fosen asimilábeis
xestión de residuos urbanos nos concellos do Eixo atlántico
135