39466 Fervenzas interior nº 9.qxd - Seminario de Lingüística ...

IV.6. COMO SIMBOLIZAR A INTEGRACIÓN
En maio de 2003 deuse a maior intensificación desta campaña, coincidindo
coas festas de Burela e a utilización mediática da comunidade,
como tentando demostrar que despois dos “problemas” que tiñan acontecido,
a integración volvía a existir, sendo representada publicamente por
unha moza de segunda xeración:
“Por primera vez en la historia de esta localidad marinera el galardón
recayó en una caboverdiana, Sonia da Costa Tabares, quien desde su nombramiento
se mostró “satisfecha y orgullosa” de poder representar la total
integración entre ambas comunidades” (El Progreso, 31/05/03).
IV.7. A RAZÓN DE SER DESTE PROXECTO. O SEU SUCESO
Pero, se a integración é modélica... para que é necesario o proxecto?
O seu grande suceso... son os resultados, ou o feito de ser considerado
modélico? Este proxecto, de que Consellería depende?
“A Xunta considera a Burela un modelo de integración”. “Os resultados
que obtemos fan que sexamos un modelo a seguir. O grande éxito é que
a Consellería de Asuntos Sociais ten a Burela como algo modélico na integración
en Galicia polo labor que se desenvolve coa comunidade inmigrante”
Declaracións da concelleira responsábel do programa (El Progreso,
18/05/04).
V. CONCLUSIÓNS
A existencia do Proxecto BogAvante cuestionou fondamente o discurso
dominante que se emitia até ese momento sobre o colectivo cabo-verdiano.
Este discurso contiña en si mesmo unha contradición, xa que a imaxe
pública desta comunidade se situaba no positivo, ou ben na marxinalidade.
Pasouse dun discurso e práctica asentados no asimilacionismo (“os
morenos están integradísimos, polo tanto non é necesaria ningunha intervención”),
a un discurso e unhas prácticas baseadas no interculturalismo,
acompañado dunha concepción da integración que tiña presentes os ámbitos
formativo-laboral e dos dereitos de cidadanía, máis alá do cultural e das
relacións interpersoais e intergrupais. Nese caso practicouse unha intervención
participativa, na que se procuraron camiños mediante a investigación
baseada no traballo de campo directo, propio da antropoloxía.
O resultado final dese enfrontamento é a produción, desde o poder,
dun discurso novamente asimilacionista, máis acompañado de certas prácticas
que nos poderían facer pensar nese multiculturalimo vacío que sinala
e folcloriza a diferenza. A desaparición das liñas de intervención referidas
ao mundo laboral e aos dereitos de cidadanía deixou de lado os problemas
135 f e r v e n z a s