39466 Fervenzas interior nº 9.qxd - Seminario de Lingüística ...

Desde o seu inicio, o BogAvante suscitou unha grande atención por
parte dos medios de comunicación. Este interese foi aproveitado polo proxecto,
que definiu como un dos obxectivos que se debía conseguir o cambio
da imaxe pública da comunidade, que até aquel momento oscilaba entre a
“integración perfecta” e a “marxinalidade”.
De feito, durante os case 2 anos de desenvolvemento deste primeiro
proxecto, existiu unha gran produción de novas relacionadas con el, así
como coa comunidade, utilizada para exemplificar temáticas relacionadas
coa inmigración, o racismo, a integración, etc. Esta información está ao
alcance de calquera persoa nas hemerotecas, fundamentalmente das edicións
locais da Mariña de La Voz de Galicia ou El Progreso. Creo que durante
este tempo conseguimos mudar a imaxe do colectivo: as persoas caboverdianas
comezaron a ser vistas como protagonistas activas dun novo
proceso de integración, ao tempo que eran expostos publicamente os diferentes
problemas que a comunidade tiña. Deixaron de ser vistos como un
colectivo pasivo, homoxéneo e indiferenciado, os morenos, para ser portadores
dunha cultura, que se comezou a mostrar publicamente, persoas
cunha orixe xeográfica e identitaria, cabo-verdianas.
Aquí centrareime fundamentalmente na produción xornalística posterior
á miña saída “voluntaria” do traballo coa comunidade, en xullo de
2001, que ilustra dun xeito elocuente a relación entre o poder e os medios
de comunicación. As citas xornalísticas exemplificadoras desa relación foron
extraídas dos xornais anteriormente citados. A produción de novas relacionadas
coa comunidade non se retomou practicamente até comezos de 2002,
sendo durante un ano e medio bastante insignificante, en consonancia co
realizado durante ese tempo, a pesar de supostamente continuar existindo
o proxecto. En maio de 2003 realízase unha campaña mediática en toda
regra, coincidindo coas Festas de Burela, e a profusión de actividades relacionadas
coa comunidade, simbolizando a integración perfecta a través do
nomeamento, promovido desde o Concello, dunha Raíña das Festas de orixe
cabo-verdiana. Desde aquel momento, e até hoxe, o colectivo volve ser
retórica e recorrentemente utilizado para exemplificar aquela “integración
perfecta”, utilizando frecuentemente como exemplos da comunidade, as
poucas excepcións que confirman a regra, que continúa a ser a inserción do
colectivo nun modelo de convivencia que corresponde fundamentalmente
ao que Berry denomina separación, caracterizado ademais pola concentración,
e polo tanto, dependencia, dun único “nicho” laboral: a pesca de altura.
IV.1. MENTIRAS DESDE O INICIO
O día da presentación do novo programa, que non tiña un nome concreto,
asegurouse expresamente a continuidade das liñas de traballo anteriores,
conforme tiña solicitado a comunidade reunida en asemblea. En
palabras da Concelleira delegada, no día da presentación pública:
131 f e r v e n z a s