39466 Fervenzas interior nº 9.qxd - Seminario de Lingüística ...

políticos municipais, incluídas unhas desafortunadas declaracións tinguidas
de desprezo do entón alcalde de Madrid, Álvarez del Manzano. O Defensor
do Menor esixiu ás institucións que se atendera dignamente aos nenos romaneses
e púxose de manifesto a falta de preparación e de recursos dos servizos
sociais para facer fronte a unha situación desas características.
A oposición socialista cuestionou os métodos utilizados para o desaloxo
e planeouse a presentación dunha querela contra o goberno municipal 7 .
Algunhas familias foron levadas a un campamento habilitado para o seu aloxamento
e a maior parte marchou a distintas cidades españolas. Nun principio,
aloxábanse en pensións baratas. Dende entón, a presenza de xitanos
romaneses nas cidades españolas foi medrando, en parte polo “efecto chamada”
e, a partires de xaneiro de 2002, pola supresión da esixencia de visado
para entrar en España para os cidadáns búlgaros e romaneses. En 2002
algúns medios de comunicación calculaban a cifra de xitanos romaneses
residentes en España entre 4.500 e 5.000. Estes primeiros asentamentos
insalubres, os desaloxos posteriores, os accidentes –algúns mortais- que
sufriron varios nenos e no exercicio da mendicidade (en bastantes casos utilizando
a menores para iso) mostraron a necesidade urxente de atender por
causas humanitarias a familias con nenos moi pequenos, con gran risco de
exclusión social e de ser dobremente marxinados por tratarse de persoas
que á súa situación de inmigrantes sen papeis unen a súa condición de xitanos.
Se temos en conta os problemas que deixaron no seu país e os que se
atoparon aquí, é comprensíbel que a súa actitude inicial ante os estraños
sexa de temor e rexeitamento. A pesar da evidente precariedade da súa
situación e a diferenza doutros colectivos, non acostuman recorrer ás asociacións
que ofrecen axuda aos inmigrantes, agás uns poucos que solicitaron
a estas ONG a tramitación da tarxeta sanitaria. A súa actitude receosa
e esquiva coas ONG e os servizos sociais non facilita de ningún xeito a súa
integración. Esta indiferenza pode deberse á súa situación de irregularidade
en España e o conseguinte temor a que se lles devolva ao seu país.
Segundo datos da Delegación do Goberno para a Estranxeiría e a
Inmigración, durante o ano 2003, o colectivo romanés acumulou o maior
número de repatriacións ao seu país de orixe (un 34% foron a Romanía, por
diante de Marrocos, que tivo o 26,1%). 8
Os xitanos romaneses son o grupo máis numeroso da inmigración xitana
procedente dos países do Leste de Europa. Xitanos búlgaros e uns pequenos
grupos de xitanos serbios, checos ou macedonios completan o resto de
7 Diario El País, 11-7-1999
8 Diario El País. 13-1-2004
115 f e r v e n z a s