39466 Fervenzas interior nº 9.qxd - Seminario de Lingüística ...

delo todo e a emigrar (...) é o resultado flagrante do rexeitamento cara á
comunidade romaní e da vontade, por parte das sociedades maioritarias, de
non querer vivir preto delas.” 5 A súa situación pre-emigración é, na maior
parte dos casos, a da pertenza a unha comunidades sen ilusións nin futuro
e instalada irremisibelmente na marxinalidade social máis extrema.
Son moitos os xitanos romaneses que fuxiron do seu país e moitos
máis os que quixeran facelo. Cando chegan aos países occidentais atópanse
cunha realidade ben distinta á imaxinada, pero cren que as penalidades que
lles agardan non serán peores que as que padeceron no seu país.
A grande maioría dos inmigrantes xitanos na Europa occidental viven
en condicións de precariedade e insalubridade intolerábel, e cada vez son
máis numerosas, violentas e traumáticas as expulsións que se están levando
a cabo. Di Claude Moncorgé, presidente de Médicos do Mundo en Francia,
que “en vez de declararlle a guerra á pobreza fáiselle a guerra aos pobres.
Créase así o delicto de pobreza. Expulsar aos xitanos é fácil e sen riscos”.
O Ministerio de Interior francés está endurecendo constantemente as súas
políticas e mesm chegou a expulsar a xitanos cuxa situación non era ilegal
co pretexto de que carecían de medios económicos. E iso, como sentencia
Moncorgé, é “covarde e indigno”.
Un acordo asinado en agosto de 2002 entre as autoridades francesas
e romanesas estipulaba unha serie de axudas para os xitanos expulsados de
Francia, que ao regresar a Romanía terían un subsidio de 153 euros e axudas
sociais para a súa reinserción. Segundo os informes levados a cabo en
Romanía por Médicos do Mundo, os xitanos que regresaron ao seu país foron
de novo enganados: ademais de non lograr ningún beneficio de acollida,
“castigóuselles” coa retirada do seu pasaporte.
XITANOS ROMANOS EN ESPAÑA
Os primeiros grupos numerosos de xitanos romaneses que chegaron a
España fixérono hai seis anos. No verán de 1999, os medios de comunicación
informaban das precarias condicións nas que vivían unhas 100 familias
acampadas no barrio madrileño de Malmea, na periferia de Fuencarral.
Foron desaloxados polas forzas policiais a instancias do Concello e da
Delegación do Goberno de Madrid. Esa mesma tarde un neno de cinco anos,
que vivía no asentamento, foi atropelado mortalmente na vía de servizo da
N-I 6 . A cobertura mediática xerou controversias políticas entre os grupos
5 Kempf, Françoise: “Breve presentación da situación do pobo xitano en Europa: obstáculos
á mellora da situación e retos para o futuro.” En SOS Racismo. Informe anual 2003. Icaria
Editorial. Madrid, 2003, (pp. 293-304)
6 Aguirre, Begoña: “Las instituciones madrileñas echan de un poblado a 100 familias rumanas”
en Diario El País, 9-7-1999
114