39466 Fervenzas interior nº 9.qxd - Seminario de Lingüística ...

exotismo espertou en toda Europa un morboso interese mediático polas
adolescentes “princesas” cíngaras.
Os medios de comunicación romaneses, un día si e outro tamén, falan
mal dos xitanos. E os freakies xitanos con Mercedes e dentes de ouro, esa
minoría esperpéntica que -que casualidade- acostuma estar sempre rodeada
de fotógrafos e cámaras de televisión, ese patético elenco esfórzase por
estar á altura dos seus tópicos, co que se alimentan os prexuízos e se agrava
o rexeitamento.
SER XITANO EN ROMANÍA
Ser xitano en Romanía é difícil. E acostuma ser perigoso. As asociacións
romanís coma Romani Criss y Aven Amentza non dan abasto para
denunciar tanta inxustiza, e algunhas ONG internacionais, entre elas
Amnistía Internacional e a Liga de Dereitos Humanos, dan voces de alarma
e elevan as súas denuncias ante organismos internacionais.
Din os investigadores Nicolae e Slavik, a xeito de conclusión das súas
denuncias, que “non é raro que exista o estigma social, o raro é que poidamos
atopar a alguén disposto a admitir que é xitano en Romanía.” 4
Para moitos xitanos romaneses a segregación no seu propio país non
lles deixa máis opción que a de aceptar esa condición de paria sen dereito
a ter dereitos, ou ocultar a súa condición xitana para evitar discriminacións
e represalias, ou saír do país. Unha inmigración que ten moito de fuxida.
INMIGRACIÓN
A discriminación, o acoso e a segregación impiden que a maioría dos
xitanos do leste de Europa poidan sentirse cidadáns de pleno dereito nos
países nos que viven e, como afirma Françoise Kempf, “non poden participar
na vida da sociedade maioritaria e, por conseguinte, non poden ter os
sentimentos de pertenza a unha colectividade enraizada nun territorio e
cunha historia común. Este feble sentimento de pertenza é unha das causas
que poden explicar os movementos migratorios da comunidade romaní
do Leste cara a Unión Europea durante os últimos anos.”
A pesar de que moitas veces se recorre ao tópico da proverbial inclinación
xitana á romántica vida errante, as motivacións ás que obedece a
decisión de emigrar son ben distintas. “Estes movementos”, continúa
Kempf, “nada teñen que ver co nomadismo e son fenómenos complexos.
Con todo, o feito de que grandes comunidades, non sempre as máis miserábeis
(estas non teñen nin os medios para emigrar), estean dispostas a ven-
4 op. cit
113 f e r v e n z a s