39466 Fervenzas interior nº 9.qxd - Seminario de Lingüística ...

policía sexan un factor determinante no trato abusivo e vexatorio aos romà.
Amnistía Internacional, no seu informe de 2003 sobre Romanía, denunciou
que “en moitos dos casos de tortura e malos tratos policiais de que se tivo
noticia, as vítimas eran persoas de orixe étnica romanesa. Os malos tratos
ían acompañados de intimidación e insultos de índole racista. Aínda que
tales incidentes foron numerosos, presentáronse poucas denuncias formais”.
2
Durante a transición romanesa, o peche de numerosas fábricas e a
privatización da terra, entre outros factores, supuxeron a perda de máis de
catro millóns de postos de traballo nunha década. Os xitanos convertéronse
en chibos expiatorios dunha sociedade convulsa pola transición ao capitalismo,
na que se instalaban irremediabelmente a crise económica e a
corrupción política.
SEGREGACIÓN
Cando as autoridades romanesas definen sen ambaxes as súas políticas
de vivenda como “segregacionistas”, saben de que falan. E saben tamén
que o contrario lles faría perder votos. Entrementres, moitas familias son
expulsadas dos seus míseros asentamentos nos que non hai normalmente luz
eléctrica nin auga corrente. Cómpre subliñar o difícil que resulta para un
xitano romanés alugar ou mercar un piso.
É especialmente difícil o acceso aos servizos médicos para moitas
comunidades xitanas que viven en pobos illados ou nas aforas das cidades,
sen transporte público e sen teléfono. A moitos xitanos se lles negou en
numerosas ocasións o acceso aos servizos médicos por motivos racistas ou
se lles habilitaron dependencias segregadas nos hospitais.
A maioría dos nenos xitanos en Romanía son discriminados no dereito
a unha educación digna. Aínda que este dereito está garantido por lei, os
nenos xitanos son con frecuencia excluídos da escola. Van a clases ou escolas
segregadas, nalgúns casos asígnanselles escolas para nenos discapacitados
mentais. Nas escolas regulares son comúns os abusos físicos e os tratos
humillantes, tanto polo persoal da escola coma polos propios compañeiros.
A presenza de “nenos da rúa” nos suburbios das grandes cidades é
notoria, e as cifras que dispoñen as ONG indican unha sobrerrepresentación
de xitanos entre estes nenos que viven á intemperie, sen hixiene nin coidados
médicos e con frecuencia expostos á violencia e ás drogas.
Os xitanos teñen prohibida a entrada, ou son rexeitados, en numerosos
comercios, restaurantes, discotecas, e outros lugares públicos.
2 http://www.amnistiainternacional.org/infoanu/2003/index.html
109 f e r v e n z a s