Libro 20010/11 - Pasada das Cabras

O Camiño Francés: Segunda Etapa
Triacastela - Sarria
FEBREIRO 2010
A pesares de que o sábado
non prometía moito, pois
estaba moi nubrado en Burela,
madrugamos, tíñamos a hora de
partida ás 07:30 h. e todos fumos
caendo, de mellor ou peor
maneira, pola estación de autobuses
para partir á hora prevista.
As caras que tiñamos a esas
horas as 77 persoas que participamos
na ruta, non son para
comentar!
Despois dunha viaxe bastante
longa, pero non cansada, chegamos
a Triacastela, a poboación
onde habíamos rematado a primeira
xornada e que supoñía o
comezo da nova ruta que íamos
comenzar e onde facía un frío
terrible, estabamos a 0 graos,
paramos un intre nun bariño moi
típico a tomar o riguroso cafeiño
mañaneiro (que ven me fi xo!)
momento que aproveitou, o noso presi, para sellar as credenciais de todos nós…. dende logo
velo coa carpetiña baixo o brazo….parece todo un colexial!
Sen tempo que perder, sacamos a foto de rigor na Cruz de Santiago que hai na Praza da Diputación,
ó lado da Casa do Concello, serían as 10:30 h. cando nos puxemos en marcha. Volvimos
polos nosos pasos e cruzamos a carretera que cruza a vila, a LU-633, se mal non recordo, para
coller unha pista asfaltada que nos poñia xa en pleno Camiño, dirección San Xil, ó pouco de
comezar chegamos a aldea de Balsa, recordo unha costa empinada que nos deu que facer pois
estaba toda xeada e esbarábase con moita facilidade. Neste sitio hai unha capeliña mal cuidada
que ten un castiñeiro centenario ó lado, continuamos ascendendo polo camiño entre carballos
e castiñeiros ata chegar á Fonte dos Lameiros, unha fonte moi orixinal, pois ten unha cuncha
de vieira ben grande e do medio dela sae o chorro de auga, tamén ten unha balsa para recoller
a auga que, por certo, estaba xeada na sua superfi cie. Eiquí xa estabamos ben altos, ó mellor
a 900 m., logo chegamos a San Xil, catro casiñas nun alto, e seguimos por unha carreteiriña
ancha e asfaltada que ía pola loma dos montes hasta coroar no Alto de Riocabo, o lugar mais
alto desta ruta e tamén o máis bonito para min, porque había unhas vistas espectaculares de
todo o val de Sarria e xa estábamos a 124.5 qm. de Santiago, a partires de eiquí, todo llanear e
descender ata chegar primeiro a Fontearcuda e despois a Furela (curioso nome, ¿verdade? Que
parecido ao noso Burela). Eiquí paramos en Casa Franco, a comer os bocatas un bo número de
camiñantes, non vos creades que falamos moito mentres comíamos, as paroladas e as bromas
viñeron despois cos cafés e os chupitos. E despois……o peor, retomar a marcha, menos mal que
a maior parte do tramo que nos quedaba era en baixada, pasamos por Pintín e Calvor, recordo
cruzar por un bosque de castiñeiros moi bonito,
despois xa chegamos á carretera LU-5602 e xa non a
abandoamos ata chegar a Sarria, antes de adentrarnos
no pobo, pasamos por diante do albergue que
tiña moi boa pinta, moderniño e ben cuidado. Xa en
Sarria, o noso grupete de colegas que fi xemos a ruta
xuntos, e que non fumos dos primeiros precisamente,
deunos tempo de mudarnos e ir tomar un viño
antes de coller o bus de retorno.
Perso almente, foi un día moi intenso, en boa compañía
e unha experiencia que espero dure moitos anos
na miña retina ¡Que máis se pode pedir!
Aurelio Fernández