Capa Escrita Pura e Dora - Asociación de Escritores en Lingua ...

Canseira
Gando chegas ti,
na hora adiantada da miña canseira,
entreabrindo a porta da mocidade miña,
asexando soños, luíndo
o meu nostáixico mundo de magoados cercos.
Ti, pra quen a vida non garda sorpresas,
que traes na man o doce agarimo que alenta,
a verba amable que albendra,
o bálsamo que pecha as chagas doridas.
Cando chegas ti, o mundo axiganta formas, distanciamentos,
e tódalas rosas da tarde deixan caer sobre min
cálices arrecendentes, inundándome.
Ven. Déixame a túa presencia tan perto xa,
que non poida tornar .a perderte na escura noite da inexistencia.
Ven, que os sorrisos e o labio afundan o seu celme,
e a ledicia faga nacer nos meus ollos paradisos fermosos,
benzoadas colinas, cinguidas dunha aurora recente,
camiños chairos onde unha doce xesta brilla quente.
Ven ti, que o meu sangue brinca preciso, arelante,
e non hai fontes que embalen os ríos de turbias escumas.
E se somos mares de ondas docísimas, morrentes,
ou silandeiras xebras merguradas que a auga bota sobre a area
ven, que o destino dobra as súas badeladas precisas, breves,
no imperio das horas que estreitamente nos enlean.
63
De Náufragos da elexía