Capa Escrita Pura e Dora - Asociación de Escritores en Lingua ...

O tempo e as espadas
(Lembranza de Eduardo Blanco-Amor)
BUSCABAS unha lámpada. Louvadíos luceiros.
Mares redondos. Peitos de illas engadadas.
As abellas e alaudas axexáronche auroras
cando amenceron días tenros dentro de ti.
Ti, a quen cantaba todo gaias cantigas celmes.
Por quen ondas e espellos finxian lúas borrándose.
Amarantos despertos e vixiantes mármores.
Cando as pontes se abrían pasaban en galope
cabalos de brancura, corzos indomeñados
Os do amor e da cinsa, do esquecer e os regresos.
Das lumieiras da carne. Fronteiras delicadas.
Dos soños en vixilia que adondados che arderon.
Pero un día estalaron xelos de vida ou morte.
Duplicidade simple a confundirte puñan
arelas para a dor abrente dos teus ollos.
Dentro de ti bradaron as raíces, os bosques.
As nebras e os rocíos molláronte en saudades
abrasándoche o sangue arredíos, escuros.
O costume da orixe chorou polos teus cámaros
e o viño mergurado da anguria, dos debezos
apagou canturías por valos e cidades.
Exilios e feridas acoráronche os rumbos
nas gumes afiadas do Tempo, das Espadas.
58
De Desmemoriado río