Capa Escrita Pura e Dora - Asociación de Escritores en Lingua ...

Nun abrente outonal
VIÑAN fiaños de brétemas a borbollóns xurrando
cos meigos xaramolos nos fiunchos dos adrales.
No amencer trascendían os ríos balbordados.
Un esplendor subía das mapoulas vermellas.
Sensitivas chorimas do toxo en lentitudes
ondulaban os cámaros de altísima beleza.
Logo falaba o día coa presencia sonora
dos paxaros miúdos nos ámbitos violeta.
Do sámago que abría brancores de magnolias.
Renacía na noite unha terra senlleira.
Nacíanos nos ollos. Era unha ofrenda doce
de outro día abrollando sobre a espalda das erbas.
A música do vento nas ventanas petaba
escorrentando as nebras da percurada luz.
Oquedades de abismos coas soedades pulaban.
Luzadas nas cornisas dos abrentes. Caían
folerpas da nevisca no lombo das estatuas.
Os mármores soñaban coa lentura da brisa.
53
De Desmemoriado río