Capa Escrita Pura e Dora - Asociación de Escritores en Lingua ...

Un noital pesadelo
CECAIS iamos todos por lonxuras de fume
fuxitivos sen face pola cinsenta néboa.
Noitaregos rocíos pingaban como un viño.
Como unha embebedante arelía de estrelas.
Íamos por camiños abandonados, ásperos.
Cecais íamos cegos ou seica eu era a cega.
Era duro deixar a ribeira gozosa.
Perderse polo Tempo nas voraxes senileiras.
Soñar baixo outras árbores a cotío ancoradas.
Sentir celestes lumes arder sobre a poalleira.
En distancias lonxincuas. Frente dun mar sen ondas.
Estourando entre as illas a laranxa da terra.
Aprendendo neneiras canturías de río
para espantar os medos e o conxuro das meigas.
Sentímonos borrados por mundos en trascordo.
Cecais iamos cegos ou seica eu era a cega.
Acendimos fiaños nas lámpadas do dia.
Aprendimos os xabres e os pórticos da estrela.
Fóra dos pesadelos e os sámagos da aurora
gabeaban os corzos das teimosías negras.
50
De Desmemoriado río