Capa Escrita Pura e Dora - Asociación de Escritores en Lingua ...

Non teño esquecemento
Levo na pel escorzos de amadas mans. Dos tactos.
A quentura anainando dunha calor obsesa.
Esta ledicia morna que nos soños me acae.
A música que escoito nos aléns das ausencias.
No arrepío do amor que xeado persiste
levo un sentir que doe. Un luír de frías sedas.
Os panos que perduran acenos tamén doen
ancorados nos túneles das inquedas mareas,
de intres que van cos anos tamén morrendo a eito
coas turbias teimosías que os remuíños levan.
Os vougos dos degaros caen nos vellos ríos
cos morriñentos páxaros chiando noutras xeiras.
Mentres haxa preguntas e cítolas tócando
no lusco e fusco vivo das lúas e as violetas.
Mentras que o tacto, as mans e a pel e escorzos vivan
nos vans, e nos apreixen entre o esplendor e as tebras.
Non sei de esquecementos. O sangue só se escoa
nese xeado norte de sámagos e areas.
46
De Orballa en tempo lento