Capa Escrita Pura e Dora - Asociación de Escritores en Lingua ...

Mentres que sinta a voz. O corazón
Mentres que sinta a voz. O corazón
e o rastro do meu verso viva limpo
e capte unha profunda certidume
nas cousas e nos seres. E a palabra
me convoque coas árvores. As flores.
Mentres rosmen as mansas avetardas
da costume e o mundo fermosísimo
me alede con fervores, leves glorias,
fascinantes feitizos como outrora
para os meus ollos engadados.
Mentres que olle as anémonas.
As cálidas vertentes. As agrestes
ledicias dos arumes a incrustarme
unha celeste alquimia polas veas
e sigan rebordándome as auroras.
Desdobrarei os lenzos do maxín
para voltar ó páxaro fastuoso
e ó pequeno xirín. Ó pardaliño.
Todo o festín da pluma a rodearme.
E as verticais luces. Os fouciños
das lúas amingoadas.
Os polders paralelos
ás longas beiramares. Fuxitivas
luces. Sangues de sol. Torres e faros
onde brillan ainda restos de áscuas.
Renacerei un día de novo de entre a luz
ás canles da Poesía. A flor que gardo.
41
De Orballa en tempo lento