Capa Escrita Pura e Dora - Asociación de Escritores en Lingua ...

nos prantos das mulleres
no teu pranto
que non consegue afogar o grito,
calmar a febre,
que non anegará o incendio
que te medra.
Mal te afogas no océano
onde mollas a pluma.
Será sempre sangue rosaliana.
Sobre o teu mar de coágulos
paira un lume
lume devorador que surca os versos
unha fogueira intensa
un fogo circular, inferno e vida
que te brilla nos pés nus
que te alza na paixón.
O teu aire non é aire
É vento ardente.
Pesa e prende
un furor no teu corpo elevado.
A túa terra non é poeira seca
non é lama,
non é camposanto.
É volcán inflamado, é alento.
O teu mar non se axusta ao fluído
faise mel, sangue coagulado, flama
faise lume:
o teu elemento.
Xuntarei os teus versos
nun ardente facho
como guía, como luz
como paixón,
como incendio.
12
María Xosé Queizán